Saturday, June 21, 2008

Για ένα βιβλίο στη θάλασσα.


Διαβάζω το "Χαμένο νησί, μια φανταστική ιστορία" του Καραγάτση, χαρισμένο από τον αγαπητό Hotel Iris. Πιο καλοκαιρινό βιβλίο δε γίνεται. Σε παραλία της ανατολικής Aττικής με την αλβανόφωνη Κερατέα από δίπλα, παιδάκια να παίζουν, ζευγαράκια, παχύσαρκες κυρίες..σκηνικό 70s αυθαίρετα παντού, με κηπάκους..τίποτε το ιδιαίτερα εξαντρίκ, γιαυτό και κοντά σtoν πυρήνα του ελληνικού καλοκαιριού. (η φωτό είναι από το Σούνιο πάντως)
Ο Καραγάτσης λοιπόν γράφει μια ιστορία για έναν ναυτικό, το Γερόλυμο, που μετά από ένα λάθος του και ένα φόνο που αναγκάζεται να κάνει, ξωκείλει στην Τήλο, και το μικρό νησάκι γίνεται το σκηνικό της κάθαρσης του και της αντιμετώπισης αυτών που δεν είχε αντιμετωπίσει μια ζωή στα λιμάνια του κόσμου, το να αγαπήσει. Το φυσικό τοπίο με τις συνεχείς αλλαγές του καιρού και την αίσθηση απομόνωσης του νησιού γίνεται το θέατρο της μετάβασης του σε μια παράλογη, υπεραισθητική κατάσταση, με μια κολασμένη κακιά αλλά σοφή γριά που στέλνει κατάρες, μια 20χρονη ντόπια κοπέλα γεμάτη έρωτα, και ένα πρόσωπο σαν ξωτικό με πράσινα μάτια που ζει στη ρεματιά του νησιού θρηνώντας έναν χαμένο έρωτα κάνοντας καταχρήσεις και σκόνες. Ο ήρωας εκεί που δεν το περιμένει αλλά σαν από κάλεσμα της μοίρας γνωρίζει το ξωτικό στη ρεματιά, κολλάει μαζί της και σταδιακά κατέρχεται σε μια ιδιότυπη σχιζοφρένεια ..η γραφή του συγγραφέα είναι εντυπωσιακή, σαν βγαλμένη από μια άλλη διάσταση ονειρική. Ορίστε πως περιγράφει την πρώτη κρίση αλλαγής της συνείδησης του ήρωα του Γερόλυμου..
"Στην αρχή, όλα ήταν πορτοκαλιά, και καστανά, με μεγάλες παλόμενες γραμμές χρυσαφιού. Κατόπιν γίνηκαν πορφυρά, σαν το αίμα της χελώνας, σαν το αίμα του βοδιού. Οι πράσινες στιγμές κράτησαν πολύ λίγο, δίνοντας τόπο στις γαλανές, τις κυανές, τις βαθυκύανες. Όλος ο βυθός του ωκεανού ξαπλώθηκε μπρος στα κλειστά μου βλέφαρα. Κι άρχισε η γης να μυρίζει, να περιστρέφεται γρήγορα, σαν μια τεράστια δαιμονισμένη σβούρα. Και τότε κατάλαβα πως εγώ ήμουν έξω από τη Γη, πως ήμουν ένα ασάλευτο στίγμα του Σύμπαντος- το κέντρο του πεπερασμένου Σύμπαντος- κι όλα τα αστέρια χόρευαν ολόγυρα μου, σαν χρυσοφορεμένοι δερβισάδες, σε τέμενος από μάρμαρο χρώμα νυχτός. Και ήταν τόσο όμορφο, τόσο αναπαυτικό το συναίσθημα αυτό, ώστε και να θελα-που δεν ήθελα- ν'ανασύρω το κεφάλι μου από την περίπτυξη του νερού, δεν θα το δυνόμουν. Δεν ήταν η θέληση πια, μα η γοητεία του θανάτου."
και αλλού: "Και γω, ήμουν γυμνός από ερείπια, άδειος από καταστροφές, με γλώσσα κολλημένη στο στεγνό, πεινασμένο ουρανίσκο. Διψασμένος και άσιτος, ζωντανός κι αζώητος, πουλημένος στο μηδέν, χαραμισμένος στο τίποτα. Και καθώς ο ήλιος έγερνε και πήγαινε να βασιλέψει, ...είδα κ ένιωσα και κατάλαβα, πως του ανθρώπου το νυχτερινό σβήσιμο, δεν έχει αυγή να προσμένει, ούτε όρθρο ούτε ανατολή. Και είναι βαρύ το μακρύ σκοτάδι δίχως φορτίο μάταιης χαράς.."
Και είναι γήινος ο Καραγάτσης, οι ήρωες καίγονται από πάθη κανονικά, ανάγκη για αγάπη, για σάρκα, δε μασάει τα λόγια του, είναι γεμάτοι αδένες, όχι μόνο εγκεφαλικοί νοητικοί συνδυασμοί, έχουν αμφιβολίες, συγκρούσεις, με μια λέξη πάσχουν σαν ζωντανοί άνθρωποι. Υποθέτω το βιβλίο θα προκάλεσε κύμα σεμνοτυφίας, γράφτηκε το 1943 μέσα στον πόλεμο.

(mr Iris grazie grazie)

Dont you just love Kaklamanis?

tanea.gr

Monday, June 16, 2008

Maya Plisetskaya - Bolero

Απόψε η Sylvie Guillem χόρεψε ακριβώς αυτή τη χορογραφία του Μπεζάρ, είναι εντυπωσιακό να βλέπεις ότι και οι χορογραφίες μένουν σταθερές σαν παρτιτούρες μουσικής μέσα στις δεκαετίες. "Γράφτηκε" το 1960 και χορεύεται απαράλλαχτο. Το κοντινότερο και καλύτερο βίντεο που βρήκα είναι αυτό. Για τη φίλη μου τη Σοφία φαν του κλασσικού χορού που λέει ότι η Πλισέσκαγια είναι η καλύτερη στο Bolero. Η Sylvie εισέπραξε ένα δεκάλεπτο standing ovation από το κοινό πάντως, όπως και το μπαλέτο του Τόκυο. Che Bella!


Friday, June 13, 2008

Politics

Το τελευταίο δραματικό περιστατικό στο ΠΑΣΟΚ δείχνει ολοκάθαρα την επιθυμία του προέδρου του να "σκοτώσει" συμβολικά τον "πατέρα" του μιας και τον φυσικό του πατέρα δεν πρόλαβε-μπόρεσε. Ως μια τελευταία πράξη αναζήτησης μιας εσωτερικής ελευθερίας μέσα από τη ρήξη. Το ΠΑΣΟΚ αν ήταν άρρωστος άνθρωπος θα έμοιαζε με έναν καρκινοπαθή που μπαίνει πια σε στάδιο καχεξίας και φθίσης από τη νόσο του. Σχεδόν η μεταμόσχευση (ΣΥΝ) δεν έχει καμμία ένδειξη.

Αυτό όμως δεν πρέπει να χαροποιεί κανέναν στη χώρα και ειδικά τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί πραγματικά τι άλλο μπορεί να είναι η σημερινή κυβέρνηση παρά ένας παχύσαρκος άνθρωπος, με τεράστια περιφέρεια, ζάχαρο, ουρικό, λίπη στο αίμα, μισοφραγμένες αρτηρίες που αποπνέει μια αίσθηση κακού γήρατος και καταχρήσεων που προέρχονται κατά βάση από το μαλθακό μυαλό. Ένας μεσήλικας με τζιπ που παρκάρει στο πεζοδρόμιο και ενοχλητικό life style, ένας παρτάκιας.

Το ΠΑΣΟΚ στο νοσοκομείο, και η Νέα Δημοκρατία στον καρδιολόγο ένα βήμα πριν το έμφραγμα και το by pass. Θεωρητικά αν αλλάξει modus vivendi μήπως σωθεί.

Και κάποτε όλοι μας, και οι γονείς μας, που τους ακούγαμε στις πολιτικές συζητήσεις και τους ζωντανούς καβγάδες και ρητορείες, ελπίζανε ότι με την πολιτική μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο....

Και όσο σκέφτομαι ότι οι σημερινοί παλιοί και νέοι πολιτικάντηδες, έχουν διώξει τους φιλότιμους ανθρώπους από την κλίκα της πολιτικής τους και τους οδηγήσαν στις επιχειρήσεις, στο εξωτερικό ή στη μακάρια αδιαφορία της τηλεθλίψης δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε από την πολιτική πια. Στον παρακάτω κενό χώρο ο καθένας φαντάζεται ότι θέλει...αποτυχημένες σχολικές εκθέσεις ιδεών, πράσινα άλογα.

...


Wednesday, June 11, 2008

Groove Armada - At the River

αφιερωμένο στο καλοκαίρι που ήρθε

(από το 1999 το άσμα ξεκουραστικό και ωραίο )

Tuesday, June 10, 2008

grrr!


Α ρε ήλιε, πάρε και πέταξε με σε ένα χωριό τσαμπί κρεμασμένο από το βράχο όπως αυτό το Τηνιακό. (μόλις συνειδητοποίησα ότι φέτος πιθανότατα δε θα πάρω καθόλου άδεια το καλοκαίρι και θα το περάσω δουλεύοντας).

Thursday, June 5, 2008

What gives me pleasure


some paintings by Celsius