Tuesday, May 29, 2007

Finally Insomnia


H ώρα κοντεύει πέντε τα ξημερώματα. Έχω διαβάσει ώρες, ένα δυνατό βιβλίο, το Άουστερλιτς ενός Γερμανού συγγραφέα του W.G.Sebald που πήρα μετά από μια καλή κριτική του Librofilo, έχω στριφογυρίσει δεκάδες φορές στο κρεβάτι και από τα μεσάνυχτα έχει αρχίσει και ένας πονοκέφαλος ήπιος ευτυχώς. Παθαίνω συχνά αυπνίες, και δε με στενοχωρούν πλέον, γιατί ξέρω ότι την επομένη θα αντέξω όπως και να χει, από τη στιγμή που δεν τρέχω και δε δουλεύω οικοδόμος, ε θα ρθει το μεσημέρι θα τελειώσει η δουλειά , θα βρω μια δυό ώρες να κοιμηθώ. Παλιότερα μερικές αυπνίες ήτανε τρομακτικές, έβλεπα αστράκια σχεδόν , από άγχος , από αγωνία , από πολύ καθαρή και έντονη σκέψη , σαν συμπαντική συναισθησία ένα πράγμα, να χω πάνω μου ένα παλμό συνολικό, μια διαύγεια ομαδική. Αυτό το συναίσθημα μου δημιουργεί αγωνία όταν συμβαίνει και ευτυχώς συμβαίνει σπάνια. Τώρα απλώς περιμένω να περάσει η ώρα μήπως και κοιμηθώ δυό ώρες έστω πριν πάω στη δουλειά. Πάντως όσο καιρό δε δούλευα δεν είχα αυπνίες, είναι μια επίκτητη κατασκευή του πολιτισμού του ωραρίου, εκτός και αν υπάρχει κλινική κατάσταση από κάτω βέβαια. Σκέφτεσαι ότι πρέπει να ξυπνήσεις πρωί για να είσαι φρέσκος στη δουλει , η ώρα περνάει στο μεταξύ, αν έχεις κοιμηθεί και το μεσημέρι είναι δύσκολο να κοιμηθείς νωρίς , το σώμα αδυνατεί ν ακούσει τήν πραγματική επιθυμία του μυαλού, γιατί το έχεις μπουκώσει εσύ με άγχη και σκέψεις και τριβελίζουν αυτά , και έτσι θα ξεκινήσεις ένα πτώμα σε λίγες ώρες για τη δουλειά. Αλλά επειδή συχνά τα τελευταία χρόνια εφημέρευα νύχτα, έχω συνηθίσει να είμαι με αποδιοργανωμένο ύπνο και να περιμένω να ρθει η φυσική ανάνηψη που η εξάντληση επιβάλλει στο σώμα. Αλλά απόψε είναι η πρώτη μεγάλη αυπνία εδώ και πολλούς μήνες , και κρατάει βλέπω. Ίσως δεν κοιμηθώ και καθόλου ποιος ξέρει. Αφού κοιμήθηκα δυό ώρες το μεσημέρι ας πρόσεχα.

Οι ώρες της αυπνίας είναι και στιγμές γέφυρας του παρελθόντος με το παρόν , πράγματα που δεν σε απασχολούν φαινομενικά , έρχονται με δύναμη και εγκαθίστανται εικόνες δυνατές , συνήθως σκέφτομαι την πόλη μου, τη ζωή στην επαρχία , την αδερφή μου και τις ξαδέρφες μου, επαναλαμβάνονται μέσα στο κεφάλι μου οι τετραγωνισμένοι δρόμοι της Αλεξανδρούπολης , οι λόφοι και τα ήρεμα τοπία της Θράκης, το μεγάλο πατρικό σπίτι που μένει μόνο η μάνα μου τώρα εκεί, αναψηλαφώ την αίσθηση της ζωής μέσα σε μια μικρή ανθρώπινη κοινότητα, και την αντιπαραβάλλω με τη δυναμική του χάους της πόλης στην οποία ζούμε . Αλλά σκέφτομαι και αυτά που μου χουν συμβεί αυτά τα χρόνια στην Αθήνα , τα γεγονότα τα προσωπικά και τα επαγγελματικά που έχουν πληθύνει αρκετά πια. Και μένω στη μέση, με το μάτι γαρίδα και στίλβον, έκθετος σε δυο κόσμους , προσπαθώντας να οσμιστώ προς το που κατευθύνονται οι άνεμοι και πόσο δυνατοί είναι και που θα με πετάξουν στο μέλλον.
... Αλλά το θέμα τελικά δεν είναι που θα βρεθείς με τους ανέμους, είναι ότι αποθηκεύουμε μνήμες οι άνθρωποι και ποτέ και πουθενά δεν ξεκινάμε από την αρχή, ότι και να ενδυθούμε περιέχει ξέφτια από προηγούμενα κομμάτια ζωής, και αυτό που κάνουμε τελικά είναι να υφαίνουμε ο καθένας το προσωπικό του patchwork με παλιά και νέα υλικά, όπως του επιβάλλει η μόδα της ψυχής του . Και μια αυπνία έρχεται κατά καιρούς για να λαδώσει τη ραπτομηχανή των αναμνήσεων.



Friday, May 25, 2007

Βρόχινες μέρες 2

Αυτό το άσμα μου φαίνεται ταιριαστό με τον καιρό των τελευταίων ημερών . Χαλαρό , αμυδρά σκοτεινό , και πιπεράτο όσο πρέπει . Και λίγο μελαγχολικό .
Ο πίνακας , η γυναίκα ντίβα , η γυναίκα ήσυχη , κούκλα, αμφίθυμη , ενοχλητικά διαφορετική , αξιολάτρευτη , πολύχρωμη , με κόμπους στη μπλούζα της , μπερδεμένες γραμμές και σπείρες του Πάμπλο , που αντανακλούν το δικό του μπέρδεμα απέναντι τους . Και την αγάπη του όμως. Υποκλίνομαι .

Sunday, May 20, 2007

Βρόχινο μυαλό



Βαριέμαι τη νέα εβδομάδα που θα ξεκινήσει , να έβρεχε ακόμα δυο μέρες συνέχεια και να μαι σε μια τζαμαρία να βλέπω τη βροχή και μια μισάνοιχτη πόρτα να την ακούω. Και να μυρίζω τα δέντρα και την υγρασία. Τα πεύκα στα Ανάβρυτα μοσχοβολούν .Η ζωή παίρνει παράταση. Το ΟΑΚΑ κάτω απ τη βροχή είναι υπέροχο , γυαλίζουν τα ταρτάν και οι αψίδες και δεν τυφλώνει σαν σαχάρα όπως μέσα στον καύσωνα και στον ήλιο. Νομίζω ότι όλα ταιριάζουν καλύτερα με συννεφιά. Η πόλη λειτουργεί καλύτερα στη συννεφιά.Τον πολύ ήλιο τον σηκώνει η Πάρος όχι η Αττική οδός και η Ομόνοια. Αχ και να κρατήσει ...βγαίνω απ΄το Bateau lavoir νύχτα να αναπνεύσω πεύκο ελληνικό πεύκο ...μήπως και συναντήσω και τον Πάμπλο για κανά κρασί . Στο Lapin agile θα μαι . Είπαμε, ματαιότης οι αποστάσεις.. Bonne Semaine !!

Friday, May 18, 2007

Ανοιξη - Κατάληξη


Αχ και να βρέξει .Να ξεπλυθούνε τα κεφάλια μας, ο χρόνος μας , να παραταθεί το πράσινο λίγο ακόμη. Θα είναι δείγμα υγείας αν έρθει βροχή. Οι τελευταίες αντοχές του κλίματος λίγο πριν την πλήρη απορρύθμιση του.
Ρυθμίζω και γω τον εαυτό μου με τα νέα εργασιακά δεδομένα. Ήρθε σαββατοκύριακο και ξυπνά η αίσθηση του χρώματος πάλι μέσα, οι βίαιες κόκκινες ριπές χύνονται σε λευκές επιφάνειες , και επιθυμία για οργάνωση των χρωμάτων σε μια τάξη που να εμπεριέχει όμως και το αυθόρμητο και βίαιο του αισθήματος που ξεπηδά, αυτού που δε βρίσκει λέξεις να μπει μέσα , αλλά είναι δυνατό και σου τρίζει τη γλώσσα πίσω από τα δόντια. Αυτό το ανείπωτο αίσθημα που όταν έρχεται σου δαγκώνει την καρδιά.
Φιλολογίες ,
θέλω το σαββατοκύριακο μου να είναι ζωγραφικό ,
Το εργόχειρον εργάκιον είναι για την Εξημέρωσε με που δήλωσε ότι είμαι ο αγαπημένος της ζωγράφος . Ορίστε μια Τοσκάνη ανοιξιάτικη σαν την παράταση της άνοιξης που επιδιώκουμε να κρατήσουμε μέσα μας φέτος , μιας και το καλοκαίρι προβλέπεται απροσδιόριστο και μάλλον θερμοκρασιακά επικίνδυνο.

Sunday, May 13, 2007

Intro


Η δεσποσύνη με ρώτησε και της απαντώ ..



Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι ?

Να έχω εγώ τον έλεγχο του χρόνου μου.


Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι ?

Η περιέργεια χωρίς τέλος .


Το βασικό ελάττωμα σας ?

Η ροπή στη διέγερση ψυχής και σώματος που οδηγεί σε άγχος. Αντίστροφο η μαλθακότητα. Ψάχνω τη μπαλάντζα.


Ιστορική προσωπικότητα που ταυτίζεστε ?

Ντα Βίντσι . Εξερευνητές των θαλασσών και των πάγων.


Το αγαπημένο σας ταξίδι ?

Ταξίδι να ναι και όπου να ναι .


Αγαπημένοι συγγραφείς

Marg. Yourcenar, Amos Oz,Virg. Wolfe, Σώτη Τριανταφύλλου


Αρετή ανδρός ?

Η εντιμότητα και να μην έχει αρπακτική διάθεση


Αρετή γυναικός?

Η εξυπνάδα που δε γίνεται τούμπανο.


Αγαπημένος συνθέτης

Χατζηδάκης , Bach , Bjork


Το βιβλίο που σας σημάδεψε

Τα Απομνημονεύματα του Αδριανού της Yourcenar, και Η Ιστορία αγάπης και σκότους του Oz.


Η ταινία που σας σημάδεψε ?

Οι Ώρες με συγκίνησαν πολύ , φέτος Οι ζωές των άλλων . Ταινίες που εξυψώνουν σε ήρωα και δημιουργό ιστορίας το διπλανό άνθρωπο.


Αγαπημένος ζωγράφος ?

O Munch και ο Lucien Freud.


Ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σας ως τώρα?

Είμαι σε μια σχετική ηρεμία και υπάρχει πολύ δυναμικό χαράς ακόμη.


Ο μεγαλύτερος φόβος σας?

Η αρρώστια ειδικά η μοναχική .


Πως θα επιθυμούσατε να πεθάνετε ?

Μπαμ και κάτω


Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό ?

Ξεσκαρταρίσματος


Αν συναντούσατε το Θεό τι θα θέλατε να σας πει?

Είναι πεπρωμένο ή καθαρή τύχη αυτό που ζούμε ?

Πότε θα βγούνε οικολογικά αυτοκίνητα για όλους ?

Friday, May 11, 2007

Pics from Aithiopia

























Thursday, May 10, 2007

Μια τρελλή σφαίρα η γη


Αιθιοπία. Εξ ακοής και εκ φωτογραφιών φαντάζομαι τη γοητεία του διαφορετικού , του ξένου . Το σπαραγμό της φτώχειας, τα παιδιά που ζητούν ένα κέρμα από κάθε ξένο , σοκολατί εκπληκτικής ομορφιάς γυναίκες-γαζέλες. Ακούω για αξιοπρέπεια και χαμόγελο των ανθρώπων αλλά και αφάνταστη δυσκολία. Για τοπία δυο χιλιάδες μέτρα πάνω από τη θάλασσα , και ένα φεγγάρι που στην πανσέληνο του φωλιάζει μέσα στη χούφτα σου αφού πρώτα καθίσει στα μαλλιά σου. Για χρώματα , τη πολύχρωμη φαντασία των αφρικανών που διακοσμούν και βάφουν φαντεζί μαλλιά , νύχια , τοίχους , πιάτα έτσι για να γίνεται η ζωή υποφερτή. Υπάρχει μια φωτογραφία ενός ανθρώπου που ζητιανεύει τυλιγμένου με την πορτοκαλί εσάρπα- νατάλα όπως της λένε και μια μαγκούρα που κοιτάζει το φακό με βλέμμα εσωτερικό πόνου αλλά τρομερής δύναμης και γλύκας, προκαλεί σχεδόν κλάμα , θα ήταν το λιγότερο gross από τη μεριά μου να βάλω τη φωτογραφία αυτού του ανθρώπου εδώ , όσο και αν θέλω να μοιραστώ ένα αίσθημα με τον αναγνώστη του μπλογκ.



Παγκοσμιοποίηση , επιθυμία του σύχρονου ανθρώπου να διαχυθεί σε άλλες ζωές , σε άλλο χωροκόσμο , σε άλλο νομοθετικό σύστημα ύπαρξης.



Ανάγκη για ταξίδια , για ακρόαση του βουβού παλμού της γης στο χώμα της πάνω , της Μίας γης , που ο πρώτος κόσμος , τη σκάβει , την χτίζει , τη ρυπαίνει , την τσιμεντώνει , για να διάγει βίο απαλό , μετρημένο , σαν με ήπια δόση αναισθητικού. (ή ηρεμιστικού ). Και τα παιδιά πάντα τόσο κοντά στον βασικό παλμό της γης , μέσα στην αληθινή τάξη του κόσμου.

Και τέλος χαρά για αυτές και πολλές ακόμη φωτογραφίες και διηγήσεις , που με βάζουν στη θέση μου , και μου ναρκώνουν τον μικροαστικό μου θυμό για τη μαλάκω σήμερα στη δουλειά , και τον κάθε μαλάκα τριγύρω , που μου πε ότι η τιμή σου είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτά που παίρνεις εδώ στο δημόσιο , και η μιζέρια του δημοσίου δεν αντέχεται , και κάποια στιγμή πρέπει να φτιαχτείς , και να μη βλέπεις τους κατώτερους να σε ξεπερνάνε και όλα αυτά τα νεοπλουτίστικα. Κοίτα να δεις της λέω , το τζιπάκι που εσύ και ο άντρας σου ονειρεύεστε και το εξοχικό δεν είναι στα άμεσα σχέδια μου , αποφάσισα ότι η ζωή χωρίς τζιπάκι είναι καλύτερη . No jeeps and no salty chips the motto. Και λοιπά , και λοιπά , και λοιπά . Η μιζέρια είναι πρώτα απ όλα πάντα μέσα μας . Και το ανικανοποίητο εκεί επίσης. Οι φωτογραφίες αυτές με βοηθούν να επανατοποθετήσω τη ζωή μου εκεί που που πρέπει να στέκεται, αιωρούμενο νήμα σε ήπιο αεράκι , χωρίς αναταράξεις , χωρίς θορύβους , με αποχρώσεις θαλασσί.








Sunday, May 6, 2007

Shark-ozy


Κυριακή βράδυ και η Ομόνοια γεμίζει από τους Παναθηναϊκούς , ενώ η Place de la Concorde στο Παρίσι από Σαρκοζικούς. Με τις εκλογές στη Γαλλία υπάρχει μια πόλωση , οι Σαρκοζικοί μπροστά στις κάμερες του TV5 τον θεωρούν τον επόμενο επαναθεμελιωτή της χώρας με τη χαμένη τιμή και δόξα. Οπαδοί της Σεγκολέν από την άλλη λένε άλλος ότι ντρέπεται που η Γαλλία έχει φτάσει σ αυτό το σημείο να βγάζει βαρβάρους για προέδρους , άλλος ότι μια Γαλλία που ψηφίζει με τέτοιο morale τον αφήνει ξένο στην ίδια του τη χώρα. Θα δείξει.
Ο Παναθηναϊκός πρωταθλητής Ευρώπης , αλλά κανένα κοινό κανάλι δεν έδειξε τον αγώνα. Μόνο το supersport. Δεν το χω ,δεν είδα.
Μ αρέσουν οι σκηνές από ψηλά, πλατείες με κόσμο από ψηλά , πόλεις από ψηλά , εκεί που οι άνθρωποι γίνονται ψηφίδες και το ειδικό χάνεται μέσα στο γενικό της μαζικής επίδρασης. Έχουν κάτι το ανακουφιστικό οι σκηνές από ψηλά των γεγονότων , εξαφανίζουν την υποκειμενικότητα του νικητή , το φανατισμό και την αγριάδα της παρέας κάτω, και απλά αποτυπώνουν ένα θέαμα σε μήκος και πλάτος. Εικόνα και όγκος . Σαν μια αγέλη από ζέβρες που τρέχουν στη σαβάνα σ αυτά τα ωραία ντοκιμαντέρ. Η σαν μια σειρά από χιλιάδες φλαμίγκος σε μια λίμνη . Zωικός που είναι τελικά ο άνθρωπος. Χαίρεται , τρώει , κυνηγά , σκοτώνει συνήθως για την αγέλη του , όλα για να ανήκει σ αυτήν τα κάνει.

Thursday, May 3, 2007

Έ, Έ, Έρχεται


Το The dull flame of desire με τον Anthony μαζί είναι ελεγεία. Volta ο δίσκος. Γκρούπις παλιά και νέα ενωθείτε.