Κοιταζόμαστε στον καθρέφτη

"Η κρίση τσάκισε τον πιο σάπιο κρίκο της αλυσίδας, έτσι χάθηκαν ξαφνικά όλες οι βεβαιότητες των Ελλήνων πάνω στις οποίες έχτισαν τη ζωή τους τα τελευταία 40 χρόνια. Το όνειρο του μέσου Ελληνα ήταν ξεκάθαρο και είχε στάδια υλοποίησης. Πρώτος στόχος η αγορά ενός σπιτιού στην Αθήνα. Μετά σπουδάζουμε τα παιδιά και προσπαθούμε να τα διορίσουμε - συνήθως τα πιο αδύναμα- στο Δημόσιο. Μετά παίρνουμε από ένα αυτοκίνητο στο κάθε παιδί μόλις πάρει το πτυχίο και με δάνειο αγοράζουμε ένα ακόμη σπίτι για την κόρη. Μόλις κλείσει αυτός ο κύκλος, με ένα άλλο δάνειο παίρνουμε εξοχικό. Οποιος δεν αντέχει αυτή την αγορά επισκευάζει το πατρικό του στο χωριό και ετοιμάζει την ανέμελη επιστροφή του στη γενέτειρα. Με σίγουρο εισόδημα μια σταθερή σύνταξη, την καλύτερη στην Ευρώπη, σε σχεδόν νεαρή ηλικία μεταξύ 55 και 60 ετών αράζει στην επαρχία και απολαμβάνει τους κόπους μιας ζωής στην πόλη. Για όσους δεν πρόλαβαν, τα όνειρα αυτά τώρα γίνονται εφιάλτης. Ουδεμία από τις μέχρι σήμερα βεβαιότητες υπάρχει. "

από τα ΝΕΑ του Σαββάτου

Lyon no 2.

Destination Lyon

Οι Γάλλοι προετοιμάζονται για τα 40 εργάσιμα χρόνια σύνταξης, με ήπιο τρόπο από τα μέσα δημιουργείται η νέα κοινή γνώμη αποδοχής..και αργήσανε λένε οι εφημερίδες
Τις Κυριακές οι άδειες πλατείες έχουν αστέγους, clochards που σου ζητούν ψιλά, τις υπόλοιπες μέρες χάνονται μέσα στο πλήθος..
είναι αδύνατοι οι μερίδες στα εστιατόρια προς το λιγοστό, πρώτο δεύτερο πιάτο, επιδόρπιο κλασσικά, λίγο ψωμί, καλή κουζίνα
διαγώνιες κρατημένες μπαγκέτες διασχίζουν την πόλη σαν τη φωτογραφία του Bresson με το αγοράκι στο πατίνι με το ψωμί..
η πόλη είναι χαλαρή, με δίκτυο μετρό ποδηλάτων λεοφορείων τραμ, όλα είναι κοντά
παίρνουν pride στο Rhone-Alpes departement, δεν είναι υδροκέφαλο κράτος, κάθε περιοχή είναι περήφανη και σπονσοράρει με μια πλήρη μηχανή δουλειές, κουλτούρα, επενδύσεις, πάντα σε τοπικό επίπεδο..o ανταγωνισμός μεγάλος, αν δεν είναι η Lyon θα ναι η Grenoble κοκ..σοβαροί άνθρωποι
μου χαν λείψει τα γαλλικά, διαβάζω με μανία ότι πέσει στα χέρια μου, παίρνω περιοδικά, απομνημονεύω εκφράσεις, λέξεις, η ροή της γλώσσας που την ακούμε πια όλο και λιγότερο..
ο κόσμος σαφώς δεν μοιάζει στις κινήσεις με τους γερμανούς είναι πιο ηδονιστές και στη μορφή, ο καιρός ζεστός και υπάρχει μια ηδύτητα σχεδόν μεσογειακή παρόλο που η μεσόγειος είναι μακριά, τα δυο ποτάμια βλέπεις που ενώνονται στην καρδιά της πόλης, οι λόφοι..παντού όμως με μέτρο, τάξη, σεβασμός στο πάρκινγκ, στο δημόσιο χώρο, στην καθαριότητα, τίποτε το ξέκωλο, κάθε θέση πάρκινγκ πληρωτέα, αλλιώς έχει και ποδήλατα δημόσια..

η ελλαδίτσα μας παραπαίει στα media κάπου μεταξύ μιας πραγματικότητας που έρχεται ταχέως, μιας που βιώνεται και μιας που είναι θρίλερ του μέλλοντος..
η μαγκιά σήμερα είναι να σαι νέος και να πας στην Ευρώπη να δουλέψεις, δεν υπάρχουν σύνορα..εμείς που μένουμε θα τα λουστούμε, στα άνυδρα οροπέδια μεταξύ Βουλής των Ελλήνων και ΠΑΜΕ..