Η ζέστη μας διαλύει , δεν έχω τι να γράψω εδώ και καιρό , ούτε να ζωγραφίσω έχω έμπνευση , έχω μπει σε μια πατενταρισμένη σύνθεση καθημερινών κινήσεων και αντανακλαστικών. Η τελευταία εικόνα που ζωγράφισα ήταν ένα κρεβάτι με μια νεκρή γυναίκα , ένα παιδί να θρηνεί και κάποιος μεγάλος δίπλα λουσμένος από μια στενή δέσμη φωτός που δεν μπορείς να το πεις ανακριτικό ή εμβαπτιστικό σε μια άλλη κοσμοθεωρία μέσα. Τα νέα της χώρας μου φαίνονται μπουρδέλο , ότι μπορώ να κατανοήσω πίσω από τις γραμμές μου φαίνεται μπουρδέλο, οι εικόνες της τηλεόρασης μπουρδέλο , πολλοί άνθρωποι στο δρόμο μου φαίνονται να έχουν τελείως μα τελείως ακατανόητες φάτσες , σαν βγαλμένοι από ποικιλία σίκουελς, τέρατα , χοντρές , νοσοκομειακά , μπαρουτοκαπνισμένοι , όλα τα είδη. Μέχρι και η αδερφή μου παρατήρησε ότι αυτή η πόλη έχει φάτσες που δεν παραπέμπουν πουθενά , στο κενό τους το ίδιο συμπληρώνω , στην πουτάνα τη ζωή . Το κόκκινο του έργου με ξύπνησε πάλι , και μου θύμισε τη Μάρνι του Χίτσκοκ την αγαπημένη ταινία της ύστερης παιδικής μου ηλικίας, την υπέροχη οδύνη της που ένας ορκισμένος ψυχίατρος θα χρύσωνε για να τη θεραπεύσει. Η αντίδραση μου στο χρώμα με κάνει να αισιοδοξώ ότι κάπου μέσα υπάρχει ο πρωτόγονος, αταβιστικός εαυτός που θέλει να εκφραστεί , να λουστεί με το χρώμα αυτό και να πασαλειφτεί σ αυτήν την κόκκινη αιμορραγία.
6 comments:
υπεροχο χρωμα το εντονο κοκκινο.υπο προυποθεσεις.
Αυτό με τις φάτσες στην Αθήνα το έχω παρατηρήσει κι εγώ. Θυμάμαι όμως μια μέρα στο μετρό, σαν να άνοιξαν υπόγειοι ουρανοί, κι ένα κύμα όμορφων ανθρώπων ξεχύθηκε.
Τόση ομορφιά μαζεμένη που δε μπορούσες να ανασάνεις.
Μετά όλα έγιναν και πάλι όπως τα περιγράφεις. Άφησαν όμως τη βεβαιότητα ότι η ομορφιά είναι ύπουλο πράγμα.
Σαν το αναπάντεχο που σε περιμένει σε ανύποπτο χρόνο όταν στρίψεις μια τυχαία γωνιά.
Οπότε έσο έτοιμος:-)
ορθόν φάζι, το πολύ κόκκινο ανεβάζει και την πίεση , θέλει μέτρο το έντονο κόκκινο .Χαιρετισμούς !!
jir, είσαι σίγουρος ότι δεν ήτανε τίποτα τουρίστες ? Ωραία είναι η ράτσα μας δε λέω , αλλά νομίζω ότι δε γερνάει καλά , ασχημαίνει και χοντραίνει πολύ γρήγορα . Προσωπική γνώμη εκφέρω
αυτο το κοκκινο θυμιζει το uluru των aborigenees .Ισως το μυστικο της ψυχης ενος λαου που ο δυτικος κατεστρεψε και σημερα φανταζει σαν μια απαντηση στην οικολογικη κριση.
Ενα κοκκινο ιερο βουνο ,ενωση ανθρωπου με τη φυση.
Η μηπως το κοκκινο του Rothko
βρίσκομαι σε παρόμοια κατάσταση...
Αταβιστικός εαυτός... κόκκινη αιμορραγία... μάλλον σου χρειάζεται άδεια!
Post a Comment