Της Κορέας

Ο φίλος ο Tiffoeus θέλει να μάθει περισσότερα για την Κορέα και είναι τέταρτη μέρα που ο ύπνος είναι αναστατωμένος και λίγος από το jet lag. Δεν έχω συνέλθει από τη διαφορά ώρας και ξυπνάω από τα χαράματα. Μικρές λεπτομέρειες που μου έρχονται στο μυαλό ,πριν βυθιστούνε στη λήθη βαθύτερα στο μυαλό.
Η χώρα είναι πεντακάθαρη , δεν υπάρχει ούτε ένα σκουπίδι ούτε μια γόπα πουθενά. Κανένας δε γράφει στο μετρό , σε βαγόνια σε τοίχους σε σιντριβάνια. Το μετρό είναι πεντακάθαρο .
Μέσα στη Σεούλ υπάρχουν λόφοι και βουνά που είναι καταπράσινα. Σου δίνει την άισθηση ενός λεκανοπέδιου , κάπου από το κέντρο αυτού του αστικού μαμούθ περνάει ο ποταμός Han , ο οποίος είναι πλατύς , με πολλές γέφυρες μεταλλικές που θέλουν να τις κάνουν περισσότερες το τοπίο πάνω σε μια τέτοια γέφυρα είναι ανοιχτό και απλωμένο πολύ , καμμία σχέση με τις όχθες των ποταμών των ευρωπαϊκών πόλεων , δεν υπάρχουν παλιά κτίρια , αλλά τεράστια highways , και ουρανοξύστες εκατέρωθεν του ποταμού.
Η αίσθηση είναι τόσο παράξενη που δύσκολα μπαίνει σε λέξεις , όλα γίνανε τα τελευταία 20 30 χρόνια , σηκώσανε ουρανοξύστες και εμπορικά κτίρια παντού , και το βράδυ η πόλη μοιάζει με σκηνικό από το Blade Runner. Οι προθέσεις είναι σαφείς, οικονομία , δουλειά και λατρεία στην υψηλή τεχνολογία και στο brand made in Korea. Οδηγούνε αποκλειστικά Κορεάτικα αυτοκίνητα , δεν είδα ούτε ένα γιαπωνέζικο , ελάχιστες BMW , και είναι μεγάλα δίλιτρα και βάλε .
Οι Κορεάτες είναι ακατανόητοι και καλά κάνουν , αιώνες Κομφουκιανισμού και καμμιά δημοκρατική παράδοση , αλλά λαός αρχαιότατος χωρίς μίξεις και πατάνε πολύ σ αυτήν την καθαρότητα και την παράδοση τους. Η εμμονή τους φαίνεται στις αρχαίες συνήθειες που επιβιώνουν , στην τελετουργία του καθημερινού φαγητού με τα δεκάδες παράπλευρα μεζεδάκια και τουρσιά στα πιατάκια τους, στο σεβασμό μεταξύ τους , και στην υπεροχή του χαμόγελου. Υποτίθεται βέβαια ότι είναι αγενείς μεταξύ τους λόγω των γρήγορων ρυθμών της ζωής. Εμένα μου φάνηκαν ήρεμοι και χαμογελαστοί. Είναι αδύνατοι , καμμία σχέση με της δική μας παχυσαρκία . Δεν τρώνε ψωμί βλέπεις.
Η χώρα γεμίζει από προκατ συγκροτήματα που υψώνονται σε μια νύχτα παντού , στις πρόποδες λόφων , έξω από μικρές πόλεις , το 90% μένουν σε τέτοια σπιρτόκουτα. Είναι περίεργη αίσθηση , και δεν έχουν βεράντα βέβαια . Εντούτοις μέσα σε όλον αυτό τον οικοδομικό οργασμό , το relief των πόλεων βγάζει μια καθαρότητα . Οι δρόμοι φαρδύς , λακούβα πουθενά, πεζοδρόμια πλατειά, αρκετό πράσινο , και υπάρχει χώρος για όλους. Το πάστωμα σε αθηναϊκούς δρόμους είναι πολύ μεγαλύτερο όπως και ο θόρυβος , από το κέντρο αυτής της πόλης των 12 εκατoμμυρίων. Practical urban planning.Είναι και 48 εκατομ. σε μια έκταση σαν την Πορτογαλία, πρόβλημα.
Στα πάρκα και στα βουνά ο κόσμος κάνει hiking με μαγκούρες και σούπερ εξοπλισμό , τους αρέσει η φύση. Φαίνεται ότι την αγαπούν . αναζητούν την επαφή της , αναρωτιέμαι πως θα οργανώνανε από το μηδέν μια καμένη Πάρνηθα .
Τα νέα από τις φωτιές μας τα ξέρανε όλοι. Την Ελλάδα την ξέρουν και την εκτιμούν , το πιο δημοφιλές ενεργειακό ποτό λέγεται Bachus, μας το δειξε με περηφάνια ο ταξιτζής ότι είναι από τον αρχαίο θεό. I love she ,I love she έλεγε για την Μελίνα Μερκούρη (δεν την είπε σωστά βέβαια αλλά από κάπου την ήξερε ) .
Σταματάω απότομα λόγω χρόνου, θα συνεχίσω σύντομα.