Βλέποντας απόψε το "Ζ" του Γαβρά για πρώτη φορά, καταιγιστικός ρυθμός, άψογοι ρόλοι από τους Μοντάν και Τρετινιάν, χρόνια περίμενε στη βιβλιοθήκη μέχρι να τη δω. Για να σου αποκαλύψει με τη δύναμη του έργου τέχνης ότι τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η δύναμη της δικαιοσύνης, της ανεξάρτητης φωνής, και η πολιτική θολούρα και ιδιοτέλεια που προστατεύεται από μια κολλητή βουρκώδη αστυνομία. Πάνε αυτά τώρα, έτσι λέμε τουλάχιστον.
Στο τέλος του φιλμ περνά μια λεζάντα με πράγματα που απαγορεύτηκαν επί χούντας.
... the military banned long hair on males; mini-skirts; Sophocles; Tolstoy; Euripedes; smashing glasses after drinking toasts; labor strikes; Aristophanes; Ionesco; Sartre; Albee; Pinter; freedom of the press; sociology; Beckett; Dostoyevsky; modern music; popular music; the new mathematics; and the letter "Z", which in ancient Greek means "He is alive!"Στο τέλος του φιλμ περνά μια λεζάντα με πράγματα που απαγορεύτηκαν επί χούντας.
Τυχεροί που είμαστε που οι κοτρώνες λειάνθηκαν από άλλους και έχουμε και πονάμε με τα βότσαλα.
8 comments:
προτεινω να δεις και το τελευταιο του που παιζεται ακομη.
γεια χαρα!
Ενα αδύναμο βιβλίο έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία.Καλημέρα.
Για το τελευταίο έργο του Γαβρά άκουσα διαφορούμενες απόψεις και τελικά δεν το παρακολούθησα ο ίδιος.
Η ιδεά της λεζάντας με τα απαγορευμένα στο "Ζ" είναι άκρως ευρηματική!
fuzzy τον παράδεισο λες, το είδα ναι και μου άρεσε, όπως και το προτελευταίο του το τσεκούρι. Στο Ζ πάντως έχει μαι γρηγοράρα, μια νευρικότητα αλά νουβέλ βάγκ, στον παράδεισο είναι πιο δυεισδυτικός και αργός, περνούν και τα χρόνια
blogrehab, δεν έχω διαβάσει τίποτε από Βασιλικό, αν το λες να αρκεστώ στην ταινία τότε
Έχει ενδιαφέρον αντουάν εμένα μου άρεσε πολύ, μια καλή κοινωνική ταινία με επίκαιρο θέμα.
Αλλά κυκλοφορεί και ένα Σουηδικό διαμαντάκι 'Άσε το κακό να μπει" στις αίθουσες άλλο πράγμα. Από b movies, αδερφούς Κοέν, φτηνό σπλάτερ, και Μπεργκμανικά πρόσωπα.Οι εκπλήξεις έρχονται από αλλού πάντα. Απίθανη ταινία μην τη χάσετε!
Πολύ καλή ταινία! Εγώ την είδα μόλις πέρυσι για πρώτη φορά. Και το "Τσεκούρι" αρκετά καλή ταινία.
Ο Γαβράς είναι πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το σινεμά.Από τα τελευταία του ο Παράδεισος μ'άρεσε πολύ για το απρόσμενο χιούμορ με το οποίο αντιμετωπίζει το θέμα του.Και το Τσεκούρι βέβαια.Από τα παλαιότερα, παρόλο που το πολιτικό θρίλερ δεν είναι το στυλ μου,θα έλεγα ότι το Ζ και ο Αγνοούμενος είναι ταινιάρες.Και μπράβο του που είναι ακόμα ακμαίος και μαχητικότατος.
hello Stepas :)
nati, φαίνεται ότι η μετανάστευση απογειώνει το υπάρχον δημιουργικό δυναμικό σε πολλές περπτώσεις, και ο Γαβράς είναι μια τέτοια πετυχημένη περίπτωση :)
ναι ναι ναι!
Post a Comment