For a book.

Διαβάζοντας το βιβλίο "Henri Matisse, Γραπτά και ρήσεις για την τέχνη" (εκδ. νεφέλη) ήμουν με ένα μολύβι ανά χείρας γιατί παντού ξεπηδούσαν φράσεις που μου φαινόντουσαν σημαντικές αλλά και ιδιαιτέρως χαλαρωτικές και παρηγορητικές, σαν να υπάρχει μια μυστική ροή σε όλα τα πράγματα που συμβαίνουν, και να παρακολουθείς ένα σοφό ζωγράφο μέσα από τη δουλειά του να παρασύρεται συνεχώς από το ρεύμα το ίδιο της ζωής, ένα νεράκι που τρέχει και να ξεπερνάει τα σύνορα, της τέχνης, της επιστήμης, τις ταμπέλες, και στέκεται δίπλα στον καθένα. Ιδού λίγες από τις ατάκες του ανθρώπου που (χωρίς να είναι πάντα χαρούμενος) έκανε την πιο χαρούμενη ζωγραφική του 20ου αιώνα.
(Osho, Βαμβουνάκη και Γιάλομ προσοχή :))

Κάποιος του είπε ότι ενστικτωδώς προχωρούσε από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο, εκείνος του απάντησε: " Αυτό σημαίνει πως ακολουθώ το συναίσθημα μου, ότι κατευθύνομαι προς την έκσταση. Κι ύστερα βρίσκω εκεί την ηρεμία."

"Δε θέλω να προκαλώ ανησυχία. Είναι προφανές. Πιστεύω ότι ο ρόλος μου είναι να προσφέρω χαλάρωση. Διότι κ γω έχω μεγάλη ανάγκη από χαλάρωση."

"Ανακάλυψα λίγο λίγο το μυστικό της τέχνης μου. Συνίσταται σε έναν ρεμβασμό που βασίζεται στην παρατήρηση της φύσης, στην έκφραση ενός ονείρου που υπαγορεύεται από την πραγματικότητα."

"Δεν μπορεί κανείς να ζήσει σε ένα απόλυτα νοικοκυρεμένο περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον που θυμίζει θείες από επαρχία. Έτσι, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει, αναζητώντας απλούστερα μέσα, τα οποία δεν δεσμεύουν το μυαλό."

"Στην Ταϊτή κυριεύει τους πάντες εκεί κάτω αυτή η ατμόσφαιρα της απραξίας. Η οκνηρία είναι πιο δυνατή απ΄όλα. Σε αυτήν οφείλεται τούτη η αξιαγάπητη ανυπαρξία ηθικών φραγμών που διακρίνει τα ήθη των ιθαγενών, και η οποία σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οδηγεί στην εξαχρείωση."

"Εκείνο που θεωρείται τόλμη δεν είναι παρά η δυσκολία κάποιου να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Γι'αυτό, ελευθερία στην πραγματικότητα είναι η αδυναμία να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο που ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι. Ελευθερία σημαίνει να ακολουθεί κάποιος το δρόμο που του υποδυκνύουν τα προτερήματα του."

"Το μίσος, η μνησικακία και η εκδικητικότητα αποτελούν τμήμα μιας αποσκεύης την οποία ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να επωμιστεί. Η πορεία που πρέπει να ακολουθήσει είναι αρκετά δύσκολη, γι'αυτό πρέπει να απαλλάξει το μυαλό του από οτιδήποτε θα μπορούσε να το βαρύνει."

"Η δουλειά μου συνίσταται στο να εμποτίζομαι από τα πράγματα. Και έπειτα βγαίνει αυτό που κάνω."

"Λέω στον εαυτό μου ότι για να απολαύσει περισσότερο θα ήταν φρόνιμο να στερηθεί.Είναι καλό να αρχίζει κανείς από την απάρνηση, να επιβάλλει πότε πότε στον εαυτό του μία κούρα αποχής. Ο Τέρνερ ζούσε σε ένα υπόγειο.Κάθε οκτώ μέρες άνοιγε απότομα τα παραθυρόφυλλα και τότε με τι σφρίγος, τι θάμπωμα, τι λάμψη ερχόταν αντιμέτωπο το βλέμμα του."