Από όλες τις πολίχνες και οικισμούς παράνομους και νόμιμους της Αττικής με τα εξοχικά και την ζωώδη ανάγκη για θάλασσα και λίγο άπλα των ανθρώπων της, αγαπώ περισσότερο το Λαύριο μέχρι το Σούνιο και μέσα το έρημο εθνικό πάρκο με τα αρχαία μεταλλεία, τις αμέτρητες κόγχες παραλίας σε όλη τη διαδρομή, τα βιομηχανικά κτίρια των αρχών του 20αιώνα τότε που το Λαύριο ηταν βιομηχανικό λιμάνι, τα παλιά καλοφτιαγμένα κτίρια της ώχρας που όμοια τους δεν υπάρχουν σε καμμιά άλλη πόλη της Αττικής, την ευρυχωρία της περιοχής, τα ωραία μεζεδάδικα, τον εργατικό ορίτζιναλ χαρακτήρα της, το λιμάνι που είναι ευρύχωρο χωρίς βαβούρα, μα πάνω απόλα μ αρέσει το φως, εκεί μετά τις 8 που όλα, ναός, κτίρια, δρόμοι αναδεικνύονται μέσα στην ωχροκίτρινη απλότητα τους.
7 comments:
Pws ta kataferneis kathe fora kai metatrepeis ta antikeimena, touw xwrous kai ta topia, urban kai mi, se toso omorfes kai artistic eikones!
Kalimera kai kali vdomada!
ειναι να το χει ο ανθρωπος τελικά,έτσι δεν είναι Κέλσιε?
musicbug καλημέρα και σ ευχαριστώ πολύ, είμαι με μια απόχη φαίνεται και μαζεύω εικόνες όπου κυκλοφορώ :)
κύζικε φίλε μου καλημέρες!!
Ωραίες παραλίες, οικείες και ωραίες εικόνες. Το καλοκαίρι προχωράει ακάθεκτο - παρά τις βροχές και τις καταιγίδες των ΒΠ...
Ωραίες οι φωτογραφίες αλλά μου θυμίζουν λιγότερο ελληνικό καλοκαίρι και περισσότερο "Έρημη Χώρα"
τελικά κι επειδη μπαινω συχνά κι όλο την ιδια αναρτηση πευχαίνω, εχω πειστει οτι αξιζει μια εκδρομη και προς την Βορειοανατολική Αττική που αγνοώ. .
Ήταν η ακριβής μου θέση για την ωραία Ελλάδα σήμερα σε ένα ταξί...
Post a Comment