Κάποτε στο στρατό, ήταν παρέα και ο Κύζικος, γνωρίσαμε τη μουσική αυτού του συνθέτη, χωνόμασταν στο αυτοκίνητο μου χειμώνας του 2000 ν ακούσουμε την κασέτα που μου χε δώσει ένας δόκιμος "έντεχνος".
Ο Γιώργος Σταυριανός ένα κομμάτι βόρειας νοσταλγίας , που αραιά μας ξανασυναντάει με τη φωνή της Κάτιας Δανδουλάκη σ αυτό το ταξιδιάρικο τραγούδι που τρέχει τρέχει και δε σταματάει πουθενά.
Wednesday, August 26, 2009
Επιστροφή στο Ρέθυμνο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
χαχαχα!!!που το θυμήθηκες βρε άτιμε! αυτός ο γαλάζιος ουρανός που πάντα μας ακολουθεί και έχουν περάσει κιόλας δέκα χρόνια από τότε. Με συγκίνησες. και κείνο το ταξίδι στην Κομοτηνή παρέα με Μάνο και Βενετσάνου και Λουδοβίκο και Γαλάνη στην ίδια κασέτα του έντεχνου δόκιμου
''Η επιλογή της ψευδαίσθησης'' με ταξίδεψες στο Ρέθυμνο,στο δικό μου εσωτερικό κόσμο,άψογο.Πάντα να σε συντροφεύει αυτός ο γαλάζιος ουράνος,αυτή η εξαίσια μουσική,αυτός ο δρόμος.Την Καλησπέρα μου!
όμορφο κομμάτι άλλα αν το άκουγα στο Στρατό θα είχα κόψει φλέβες. Ώστε από εκεί τον ξέρεις τον Kyziko?
σ'ευχαριστώ γι αυτόν τον μεταμεσονύκτιο λυγμό που αναπάντεχα μου χάρισες
το φεγγαρι εξω είναι πιο μισό απο ποτε, σα τις μνήμες απο αυτό το κομματι, ποσα πρόσωπα που δεν υπάρχουν πιά μου θύμισες, . .
σ ευχαριστώ
Όχι, δε με πειράζει. Ίσα ίσα...
Το "Καθαρός Ουρανός" του Σταυριανού ήταν από τα πρώτα CD που εναγωνίως έψαξα στα δισκάδικα της Σαλονίκης, με το που από 'έντεχνος' Δόκιμος μετατράπηκα σε 'έντεχνο' φοιτητή.
Το βιντεάκι ήταν τρόπο τινά ένα τάμα / κατάθεση φόρου τιμής.
Γ.
Άρχισαν τα νοσταλγικά...
Poly omorfo kommati, ki akoma den exei mpei kan to fthinoporo, pwpw ti tha traviksoume fetos:-)
ευχαριστώ για τα σχόλια και καλό τελευταίο σαββατοκύριακο καλοκαιριού σας εύχομαι!
Post a Comment