" δεν είχα κοιμηθεί πολύ από τη μέρα που έφυγα από την Ελλάδα. Η Τζούλια ήθελε να ταξιδέψω μαζί της ως τη Θεσσαλονίκη, εγώ όμως αρνήθηκα. Όταν επέστρεψα στην Αθήνα, μ έπιασε ξαφνικά νευρικότητα, οι Έλληνες είχαν αρχίσει να μου τη δίνουν. Θύμωνα με την αδιαφορία τους στη θέα των ζητιάνων και των τσιγγάνων στους δρόμους, απεχθανόμουν την ξινή αποδοκιμασία τους για τους καινούργιους μετανάστες που είχαν έρθει στη χώρα τους. Δεν άντεχα την εμμονή τους με τη συσσώρευση αποκτημάτων: Prada, Gucci, Versace. Δεν μπορούσα να νοιώσω βολικά και πάλι στην πόλη. Ήταν σάμπως ο χρόνος που πέρασα στο χωριό να είχε ξεβουλώσει τις αισθήσεις μου, να είχε καθαρίσει την αντίληψη μου. Ένιωθα ότι αντιλαμβανόμουν τον κόσμο μέσα από το πετσί κάποιου άλλου. Ο θόρυβος, η βρόμα, η σκόνη της πόλης- όλα μου φαίνονταν ότι είχαν οξυνθεί. Δεν μπορούσα να βρω ηρεμία. "
" Νεκρή Ευρώπη" του Christos Tsiolkas.
4 comments:
Σκληρό βιβλίο, καλογραμμένο, με μεγάλες αλήθειες, σε τραβάει να διαβάσεις κι άλλο, μόνο που στο τέλος, κατά τη γνώμη μου πάντα, καταντά υπερβολικό.
ίσως έχεις δίκιο Νίκο, είμαι στη μεση ακόμη, σίγουρα είναι βιβλίο στα όρια.
Εμάς να δεις πως μας τη δίνουν όλα αυτά...
υγ1.Θα το αγοράσουμε για τις διακοπές μας.
υγ2.Σμμμουουουτςςςςςςςς.
Νίκο εμένα μου άρεσε πολύ το βιβλίο, το βρίσκω πρωτότυπο, δυϊκό στην κουλτούρα του και γιαυτό τρομερά μοντέρνο, το δε τέλος εκπληκτικό...
7demons, διαβάζουμε και λίγο να περνάει η ώρα συνάδελφε, να σαι καλά ότι κάνεις:)
Post a Comment