Tuesday, August 24, 2010

Islands


  • Στο Μπίστι ανέβηκα παραπάνω μέσα στα πεύκα και ξάπλωσα πάνω στις πευκοβελόνες εκτελώντας πνευματική φακιρική, ν' αδειάσει το τσιμέντο από μέσα μου, να ακουμπήσει το σώμα χώμα. Κλαδιά κατάξερα πεύκων με γρατζούνιζαν και ζουζούνια με γαργαλούσαν. Δεκτικός σε κάθε αίσθηση. Μύριζε το ρετσίνι, πιο συγκεκριμένος ο κόσμος από κάποιον  χωμένο σ'ένα αρωματικό πευκοδάσος δε γίνεται. Το Μάη στο Hampstead heath είχα χαθεί μέσα στα δέντρα και έβρεχε, ο αέρας μύριζε ελάχιστα, μούχλα και βροχή, κανένα αιθέριο έλαιο, τόσο εύφορο χώμα και καμμιά μυρωδιά.
  • Εδώ όλα είναι του χεριού σου, το δάσος πάντα μικρό, η θάλασσα ποτέ τόσο μεγάλη ώστε να μη βλέπεις ένα απέναντι νησί, ένα βράχο. Ο κόσμος σε compact έκδοση. Η χώρα αυτή, μπουκαλάκι μικρό  αιθέριο έλαιο.

3 comments:

stefan said...

eikones gia na mas thymizoun tin omorfia tis Elladas

celsius33 said...

yes yes yes!

Κατερίνα Κασκαντίρη said...

Με λένε Κατερίνα Κασκαντίρη και ψάχνω βρώμικες πούτσες για να γεμίσω όλες τις τρύπες μου. Λατρεύω να γλείφω χύσια και να τσιμπουκώνω λαθρομετανάστες. Παριστάνω ότι σπουδάζω στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, για χάρη του πατέρα μου Δημήτρη Κασκαντίρη και της μάνας μου Νικολέττας Μάρρα, αλλά συνήθως χρησιμοποιώ το πρόγραμμα Erasmus για να πηγαίνω εξωτερικό και να δοκιμάζω εξωτικές πούτσες κι αρχίδια. Αυτή είναι ζωή!