Φωτιά, πυρκαγιά , κενό ξυπνά κενό σβήνει , γύρισα ταχέως , κενό μέσα μου και έξω , έτσι είναι άραγε ή μου φαίνεται πάλι ? Πάλι οπτασίες , πάλι κυβερνητική των αισθημάτων μάταιη , ξανά απώλειες μετράμε στα στρατιωτάκια μας παιδιά μου , τι λέτε ? Γύρισα απόψε , γύρισα καιόμενος , ανακουφισμένος , τεμπέλης σαν τη γάτα που με συνόδευε , η μάνα μου με άφησε να αναρωτιέμαι για αυτή , τα λοιπά στη γνωστή ισορροπία του ισημερινού του τροπικού της σιωπηλής ευημερίας , της κατάφασης του παρόντος περιορισμένο στο μικρό γεωγραφικό του χώρο . Εγώ γύρισα πάλι στο κενό , και να θέλω κάτι να γράψω , να σωθώ για τις επερχόμενες ώρες του σκοταδιού . Όταν νιώθω έτσι , δεν υπάρχει τίποτα να με κάνει να αλλάξω εκτός αν καθήσω στο σπίτι μου και μετρήσω και ξανατοποθετήσω και ξανασχηματίσω τα αρχαϊκά του εαυτού μου τουβλάκια να τα βάλω στις ασφαλείς τους γωνίες , να με περιχαράξω από το παρελθόν που ξεκίνησα στο σημερινό κενό που διάγω . Και όμως ο σχηματισμός αυτός επί χάρτου με βοηθάει , με κάνει και νιώθω πιο ταπεινός σχεδόν καλύτερα , να μη σταματήσει να τρέχει το χέρι , βιβλία και ιστορίες μου ξυπνάτε και μη μ αφήνετε μόνο στο καραβι χειμώνα , όχι άλλη άγονη γραμμή , θέλω κόσμο , θέλω φασαρία , θέλω γαλλικά , θέλω να μη σταματήσω , και να ξεχάσω τη χοάνη που με τραβά επί εννιαημέρου ως και σήμερα σ ένα κήπο με γρασίδι που δε ξεραίνεται ποτέ , σε μια κατάσταση που τίποτε δε στεγνώνει , που μια μαμά απορροφά ακόμα κραδασμούς , και γω να τα καταλαβαίνω και να θέλω να τρέξω μακριά …αχ ένας να μου πει ότι με καταλαβαίνει πόσο θα ανακουφιστώ , μια ψυχή κάπου εκεί έξω λίγο ταραγμένη , λίγο αποχωρισμένη λίγο το κρύσταλλο σπασμένο με μεγάλες διαθλάσεις , να πιάσει το νόημα , τίποτε άλλο δε θέλω , να αποχωριστώ από το κουκούλι της κατασκευασμένης μου μοναξιάς, να φτιάξει το δέρμα , και να ξαναοπλιστώ με βέλη και πανοπλία ελαφριά και μοντέρνα να κυνηγήσω , και πεταλούδες να ναι δε με ενοχλεί καθόλου , δεν έχω απαιτήσεις για βρώσιμα πράγματα , όμορφα πράγματα για όμορφους στολισμούς θέλω , πάντα μου δινε χαρά αυτό από μικρό παιδί . Γύρισα απόψε , είμαι μια πληγή που χαίνει τελικά ώρες ώρες , πιο πέρα από τον πόνο , μέσα σ ένα κρύσταλλο , μέσα σε μια παγερή Ανταρκτική .
1 comment:
Poses fores exw niwsei etsi opws to perigrafeis...anikanh na to grapsw kai na to ekfrasw me logia stoxastika san ta dika sou!Ginomaste toso mikroi-tosodoulides-koitazontas ton eauto mas apo mia gwnia prospa8ontas na katannohsoume ti mas sumbainei.Tote einai pou mas erxontai sto nou oi goneis mas , oi paidikoi mas filoi kai oti agno krubetai stis pio muxies ptuxes ths psuxhs mas.Erxetai sto nou mas kai paleuei me to shmera.Kleme kapies fores...isws antilambanomenoi pws den 8a ksanazhsoume ekeinh thn agnothta,isws gia la lutrw8oume ap'to shmera-prakseis sunais8hmata tropos zwhs-kai na ksananiwsoume paidia.
Megalwsame sthn eparxia me ksegniasia kai asfalia.Fugame ap'thn oikogenia kai eimaste sto atomo-sto egw.Fusiki sunepeia einai oi "maxes" me ton eauto mas.
Opios katalabainei exei koina biwmata,problimatismous kai mia idiaiterh euais8hsia.Den exei boleutei me thn ka8hmerinothta kai to muallo einai se diarkh ekgrhgorsh.Ola exoun ena timima.
Alla einai autos o polemos pou mas ma8ainei na agapame ton eauto mas,na ektimoume th fush mas kai kat'epektash ma ginomaste kaliteroi an8rwpoi-gia mas kai gia tous gurw mas.
O dialogos boh8aei polu perissotero ap'to monologo pou kanw edw(an kai kata kapoio tropo einai enas virtual dialogos), gi'auto otan ais8anomai etsi anazhtw tous kalous filous-einai elaxistoi-opou arkoun liga logia gia na suntonistoun oi skepseis kai ta sunais8hmata kai me kanoun na niwsw amesws th zestasia ,thn agaph kai th sigouria.
Kanteto kai seis.
Post a Comment