Saturday, July 28, 2007

Η ομορφιά και η λύπη της


Λουσμένοι χρυσό φως του απογεύματος.
Κρυωμένοι τον αέρα που φυσσά..
ηλιοβασίλεμα αιματηρό σε ιδανικό σημείο
δεκάδες αγνώστοι,
συλλέκτες,
μοντέρνοι άνθρωποι.
Τώρα επιστροφή και σκούρα ζέστη ,
με τυλίγει ,
το ηλιοβασίλεμα είναι το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο
κλειδώθηκε το αίσθημα μέσα
και με διέλυσε ...
κλέβω πάλι ένα στίχο ,
εγώ είμαι ένα σύννεφο και συ ένας
καημός .

10 comments:

etalon said...

αχ! το παιδι μου χαθηκε
στη θαλασσα
καβαλα στ' αλογο
σφυριζοντας λυπητερο σκοπο

εγω ειμαι ενα συννεφο
κι εσυ ενας καυμος

(οι θεραπευτικες ιδιοτητες της Νεας Υόρκης στον Μανο Χατζηδακι)

hotel iris said...

κάτι μας έκανε ο ήλιος στην όμορφη δύση του αλλά και το γεμάτο φεγγάρι εχθές αγαπητέ...

Alex A. said...

Θεραπευτική κάποτε η Νέα Υόρκη φίλε Etalon, όντως...

Πολύ καλό, Κέλσιε! Τελικά αξίζει ο Άγιος Πέτρος... Το γεμάτο φεγάρι στον Λέοντα έκανε κι αυτό τη δουλειά του.

celsius33 said...

να στε καλά παιδιά όλοι σας , άλεξ καλή επιστροφή , τιφέα καλά μπάνια , έταλον φιλιά στην σαλονίκη !

Cinestef said...

Κι εγώ παρατήρησα την λύπη της ομορφιάς με την τελευταία πανσέληνο...
...πιο μαγευτικό φαινόμενο από το ηλιοβασίλεμα όμως δεν υπάρχει 33C...

etalon said...

ειναι η εμμεση προταση μου σε βιβλιο για τις καλοκαιρινες διακοπες. το βρηκα συναρπαστικο και ενδιαφερον. Χαιρομαι που ενας ακομα τοχει διαβασει και συμφωνει μαζι μου. Και χαιρομαι λιγο παραπανω που αυτος εισαι εσυ...

Caesar said...

Λύπη για την ομορφιά που χάνεται !
Όλα όμως δεν χρειάζονται στις σωστές δόσεις τους ;)

celsius33 said...

σωστά ceasar , είναι η λύπη ένα μέτρο του κόσμου , και η χαρμολύπη η μέση της κλίμακας των αισθημάτων , η παλάντζα ..
etalon merci , κάθε πρόταση για βιβλίο ευπρόσδεκτη , είμαι φανατικός book fun !

Τζεφέρης Πέτρος said...

Ας ελπίσουμε ότι ένα άλλο φεγγάρι,το επόμενο ίσως, θα ρθει να φέρει πίσω τη γαλήνη, να πάρει τη μουντάδα της ζέστης μακριά, να λούσει μ'ονειρα το βλέμμα μας, να γεμίσει χρυσόσκονη τις ελπίδες μας....

να σαι καλά celcious33!

[αναπνοή]

Aντώνης said...

Φοβάμαι η ομορφιά είναι καταδικασμένη να έχει λύπη, έχει να κάνει με το χρόνο και τις στιγμές που περνάνε, την ομορφιά που νιώσαμε και νοσταλγούμε μέχρι την επόμενη ομορφιά που θα συναντήσουμε...σαν τα ηλιοβασιλέματα και πότε θα τα πετύχουμε και που. Υπέροχο! Να ' σαι καλά!