Μια ταινία, ένας πίνακας και ένας δίσκος.

Μισό Σαββατοκύριακο έχει περάσει μετά από ένα δύσκολο δεκαήμερο στη δουλειά, με τη σκέψη της μάνας μου που έχει σπάσει το πόδι της στη hometown και είναι στο γύψο, και προσπαθώ να αναπληρώσω σε αισθήσεις και να ανακουφιστώ με όμορφα πράγματα...
Η κοιλάδα του Ηλά , είναι μια θαυμάσια ταινία με ένα καστ αξιοζήλευτο , Tommi Lee Jones , Charliz Theron , και Suzan Sarandon. Απορώ γιατί στο Αθηνόραμα η κριτικός της δίνει μόνο δυόμιση αστέρια και γράφει ότι ο αμερικάνικος πατριωτισμός της μπορεί να ενοχλήσει αρκετούς, δεν είναι ν ακούς τους κριτικούς τελικά. Ωραίος όμως ο Δανίκας που της έβαλε 8 στα 10. Αυτός μάλιστα. Η ταινία είναι γεμάτη επώδυνο ρεαλισμό , που γίνεται εντονότερος με το παίξιμο του Tommi Lee Jones στον πατέρα που εναγωνίως ψάχνει το γιο του που γύρισε από το Ιράκ , αλλά αγνοείται η τύχη του , και η κατάληξη του είναι τελικά μοιραία. Κάθετο λιτό παίξιμο , με βλέμμα που λέει πολλά, λίγα λόγια, χωρίς φιοριτούρες , και ρεαλισμός στους χώρους, τα μοτέλ , τις καφετέριες, και όταν έρχεται και η έκπληξη της Θερόν , που παίζει μια μονήρη φιλότιμη detective ακόμα καλύτερα κυλάει το πράγμα. H Susan Sarandon που χάνει το γιο της καθηλωτική σε ένα πένθος πολύ Σκανδιναβικού τύπου (ήσυχα πράγματα δηλαδή, βουβά). Η ταινία σε βάζει να σκεφτείς για τη ματαιότητα του πολέμου στο Ιράκ , δείχνει τα παραφερνάλια ενός ανώμαλου πολέμου , στις ζωές των εμπλεκομένων σ αυτόν , back home όπου η ζωή είναι γεμάτη φαντάσματα, ενοχές και κρυφή επιθετικότητα .Αλλά και το σενάριο να μην σ αρέσει, τέτοιο καστ δε το βλέπει κανείς καθε μέρα...
Στην γκαλλερί Καλφαγιάν στη Χάρητος εκθέτει η ζωγράφος Αννα Μαρία Τσακάλη λουλουδάτα έργα, πολλά λουλούδια , πάρα πολλά λουλούδια, και φύλλα, σε γλάστες, σε βάζα σε πάγκους, κισσούς, ντάλιες, τριαντάφυλλα..τεχνική που παραπέμπει σε ρεαλισμό σαν του Lucian Freud και έντονο αίσθημα με σχόλιο στο ρόλο της ομορφιάς στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα . Τα λουλούδια από παλιά ήταν ένα σχόλιο πάνω στο φθαρτό και το φευγαλέο της ίδιας της ύπαρξης , και το πρόσκαιρο αλλά τόσο δυνατό αίσθημα της ομορφιάς.Οι Φλαμανδοί με τις νεκρές τους φύσεις κάναν σχολή ολόκληρη. Τα λουλούδια της μένουν και σε συντροφεύουν ,δείχνοντας σχεδόν παράταιρα στο γνώριμο αστικό τοπίο της ζέστης του θορύβου και του μπετόν....μια πράσινη ανάσα...περισσότερα γιαυτήν εδώ για τους φαν της ζωγραφικής.
Με τους δίσκους η σχέση μου βαίνει προς το τέλος της, αλλά ενίοτε αγοράζω δίσκους από καλλιτέχνες που δύσκολα θα βρω στο ίντερνετ, κύρια έλληνες. Πήρα ένα DVD για τη ζωή του Claus Nomi και το νέο δίσκο του Νίκου Πατρελάκη το Εcho με artwork που παραπέμπει πολύ στο Vespertine της Βξork αλλά καλό είναι αυτό , μ αρέσει η Ελληνική ηλεκτρονική σκηνή και όσο μπορώ την παρακολουθώ και να τους ενισχύουμε όσο μπορούμε στα live τους και γενικά,και έναν Μάλαμα είδα καινούργιο , και την Annie Lenοx , πόσο θα χουν πέσει οι πωλήσεις άραγε, κατακόρυφα , μα είναι τόσο εύκολο να βρεις πια την καινούργια Annie Lenox ή την PJHarvey στο internet...
Και ακόμα να βρέξει , εμείς Dubai ακόμα ,με κοντομάνικα ,που θα πάει αυτή η ανωμαλία?

Καλό χρωματιστό Σαββατοκύριακο σε όλους !!!