Ανοίγω τα μάτια
κέντρο πεδιάδας
υγρασία και γονιμότητα,
διαυγάζουν το φως
τριγύρω saltwater
σε ελικοειδή ποταμό
καμπυλώνει σε ερωδιό με έλη
στο τέλος, πετώ-
Πέτρες, βράχια, τσιμέντο, μόδα
φιλοξενία, στάχια ξανθά τρυφερό χρώμα,
ειδικά αν μαυρισμένο
saltwater οι αισθήσεις μου
ξεραίνουν τα μέλη μου και αυτά πράσινα,
φωτοσυνθέτουν γράμματα
Αυτής όμως τα μέλη θα ανυψωθούν ελαφρά,
αφού ουρλιάξει-
στο κέντρο της Πόλης της.
8 comments:
όνειρο ή και πάλι μπορεί πραγματικό...
με τα όνειρα δεν βγάζεις άκρη, ούτε πάλι όμως με την πραγματικότητα...
ονειρένιο στη γεύση στην άκρη του αλμυρό
όμορφες γραμμές ,μας ταξιδεύεις, τι υπέροχη ακτή...
στεφ merci toujours,
tiffoeus ορθότατον , ούτε με τα όνειρα αλλά ούτε και με την πραγματικότητα βγάζουμε πραγματικά άκρη, κάποιες αναλαμπές δυνατές μας ταρακουνούν και από τους δύο κόσμους και μετασχηματίζονται σε βεβαιότητες.Take care!
Είσαι ένας διανοούμενος, αγαπητέ μου Celsius. Ολίγον μπερδεμένος, αλλά πάντα με την ποιητική φλέβα έτοιμη.
Και ξέρεις εσύ από φλέβες... :)
Φιλιά και μια ελαφρώς άυπνη καλημέρα!
το διάβασμά του, μια πανέμορφη όαση.. πάντα τέτοια
...τι να τον κάνεις τον τίτλο σε τέτοιο ποστ...
Διαλυτικο στη περιγραφη
κι ατοφιο στη δυναμικη του
Εχω πεταξει...
Respect!
alex ,s, provate,και etalon mille merci που σας άρεσε το ποίημα !
Post a Comment