Sunday, May 25, 2008

Past is past


Η Καθημερινή μου αρέσει σαν εφημερίδα. Αλλά η Ελένη Μπίστικα με το σημερινό της άρθρο έχει αρχίσει να μ' εκνευρίζει επικίνδυνα. Τόσο ανοιχτά δεξιά, τόσο πλουτόφιλη, τόσο Βαρδινογιαννική και ψωνισμένη, εν τέλει τόσο γερασμένη, κάνει δημοσιογραφία του βέλου και του γαντιού και της καπελαδούρας με τα φρούτα, σε μια χώρα που αν μη τι άλλο πρέπει να ξεκολλήσει. Μα πότε θα βγει στη σύνταξη? Όποτε τη διαβάζω, θα εκθειάζει τη Λάτση, μια τη Βαρδινογιάννη, μια κάτι δεξιούς Πολυδωρικούς, γλυκανάλατοι γάμοι, galas, soirees, φιλανθρωπίες, λουλουδάτες τουαλέτες, γιωτ και βαφτίσια, τρελλά πράγματα. Το τωρινό της άρθρο στη σημερινή Καθημερινή είναι άνω ποταμών, τι διαφορά υπάρχει σε αυτό το άρθρο μιας σοβαρής ανοιχτής δημοκρατικής χώρας, με ένα αντίστοιχο υπέρ του Κεμάλ Ατατούρκ σε μια "μη δημοκρατική" χώρα όπως η Τουρκία. Η ίδια τυφλή λατρεία, η ίδια μονομανής προπαγάνδα, ή ίδια έλλειψη φαντασίας για το μέλλον, το ίδιο εθνικοπατριωτικό κόλλημα μέχρι τέλους. Η ίδια αποφασιστικότητα στην παρελθοντοδοξολογία. Όσο για το ανεβασμένο χέρι του Καραμανλή, και την άκαμπτη μορφή σαν να χει καταπιεί στυλιάρι τι να πω, ο γλύπτης θα έπρεπε να δοκιμάσει κάτι πιο ελεύθερο. Έναν πιο προσωπικό εξπρεσιονισμό ίσως, ένα ιδίωμα δικό του, αλλά ποιος ξέρει ίσως να ταν απευθείας ανάθεση το έργο. Βλέποντας την φωτο έτσι απομονωμένη θυμίζει χώρες της κεντρικής Ασίας, με τους αδριάντες των αιώνιων προέδρων τους στις αχανείς πλατείες. Είναι γλυπτική αυτό το πράγμα? Συσκευάστηκε στην παγιωμένη φόρμα και αυτός. Και το άρθρο της Μπίστικα είναι το λιγότερο κιτς. Σε πια ανοιχτή προκομένη ευρωπαϊκή χώρα φτιάχνονται ακόμα τέτοια κακόγουστα αγάλματα εν έτει 2008, το όλο γεγονός δεν παύει να μου θυμίζει Κεμαλισμό και Τουρκία. Προφανώς στα μαγαζιά της Πρώτης Σερρών στον τοίχο πάνω από την ταμειακή θα υπάρχει και ένα ταμπλό του εθνάρχη, όπως και στην Τουρκία ο Ατά. Ίσως τελικά μ αυτούς να χουμε περισσότερα κοινά, ποιες Αγγλίες, Γαλλίες και κουραφέξαλα?
Παραθέτω ένα ωραίο λικνιστό γυναικείο του Monet, έτσι για αλλαγή διάθεσης και ύφους. Καραμανλής και γιαπωνέζικο κιμονό, αδιέξοδοι συνειρμοί..


16 comments:

s_k said...

η ελμπι μου αρεσει οσο και η ελενα ακριτα.καταλαβες ποσο.
:)

BOSKO said...

Το σημερινό σου post προσφέρεται για αναδημοσίευση από οποιοδήποτε έντυπο θέλει να χαρακτηρίζεται σοβαρό! Για να το δούμε...

stefan said...

καλε μας Celsius, ναι θα συφωνησω για την αναγκη αποσυρσης καποιων ατομων απο πολλους χωρους, πολιτικη , ιατρικη, δημοσιογραφια, ακαδημια, κλπ κλπ και την κουραστικη ενασχοληση της εν λογω δημοσιγραφου με το ακρως επικινδυνο lifestyling .Όμως θα έλεγα πως η αποτιμηση του πολιτικου Κ.Καραμανλη θέλει και χρονο και νηφαλιοτητα και θα σου υπενθυμιζα οχι μονο καποιες του κινησεις που αλλαξαν την πορεια της χωρας αλλα οτι ηταν απο τους ελαχιστους πολιτικους μακρια απο τα τζακια και τις γνωστες αθηναικες και πατρινες οικογενειες αλλα και οτι οι ελαχιστοι στενοι του φιλοι ηταν ανθρωποι πλουσιας καλλιτεχνικης προσφορας.Όπως συχνα συμβαινει οι επιγονοι ειναι ησσονος σημασιας.......

revqueer said...

"αποτελεί μια μορφή αθανασίας που η τέχνη της γλυπτικής υπογράφει, από αρχαιοτάτων ελληνικών χρόνων, έως σήμερα...

Ναι, το έργο είναι ισάξιο εκείνων του Φειδία και σε 2000 χρόνια θα συρρέουν τουρίστες να το θαυμάσουν.

celsius33 said...

fuzzy τώρα που το λες και αυτή είναι λίγο εκνευριστική. Ενίοτε στα Νέα είναι καλή όμως με τα γυναικεία της χρονογραφήματα (πάντα βεβαίως απελπιστικά αθηναιοκεντρικά)
bosko, να σαι καλά φίλε
stefan, δεν ήθελα να θίξω τον Καραμανλή αλλά την παλαιωμένη δημοσιογραφία της Ελ.Μπι.
revqueer, μου θυμίζει αυτό το άγαλμα ξέρεις ποιο? Αυτό το τραγικό με το δάσκαλο που καθοδηγεί τα παιδάκια πίσω από το Χίλτον στη Μιχαλακοπούλου, είναι σχεδόν το ίδιο κακόγουστο.

dgalanis said...

το άγαλμα χάλια

το άρθρο χάλια

ο monet συγκλονιστικός

greekgaylolita said...

Σκληρό αγουόρι;-)

Stratos Bacalis said...

εκνευριστική όντως η Μπίστικα με τα κοσμικά της - παρόλα αυτά όμως έκανε κι έναν Αλέξη ε?

kyzikos said...

Φοβού τους μαθητές και τους οπαδούς εκάστοτε πνευματικού άντρα είτε λογοτέχνη είτε καλλιτέχνη είτε πολιτικού. Μετά θάνατον αποδίδουν τιμές και εγκώμια στον αρχηγό τους μυθοποιώντας τον, χωρίς να το ήθελε πολλές φορές και ο ίδιος σ'αυτό το βαθμό.

celsius33 said...

καλή σας μέρα, ευχαριστώ για τα σχόλια:)

IdentityCafe said...

Πολυ καλα τα λες...

ταιριαζει πολυ και το κειμενο σου για τους καθε ειδους δεινοσαυρους στο μυαλο με αυτο του Γερασιμου...

Να εισαι καλα!

Antoine said...

celsius33!

Γιου-χου!
Τι κάνεις; Πώς είσαι; Καλά;

Ξέρεις γιατί σε συμπαθώ τόσο πολύ; Γιατί μπορείς μέσα σε οποιαδήποτε κατάσταση να βλέπεις την τέχνη! Μεγάλο χάρισμα για έναν άνθρωπο! Τουλάχιστον εσύ θα με καταλαβαίνεις γιατί ασχολούμαι τόσο πολύ!

Γεια!
Αντουάν

Sigmataf said...

κανονικα!

celsius33 said...

απουσίαζα στα πάτρια παιδιά, ελπίζω σύντομα να γράψω δυο λόγια :)

Artanis said...

Ωραία ανάρτηση, καταπληκτική...Εγώ πχ που δεν διαβάζω την Καθημερινή, αλλά την επαρχιώτικη Θεσσαλία, το καταευχαριστήθηκα...
Σκέψου όμως κι αυτό φίλε Κέλσιε, αφού δεν έχουν τί άλλο να κάνουν παρά να ψαρεύουν μέσα στα περιοδικά και τις εφημερίδες, τις φωτό με τος αφεντομουτσουνάρες τους, σκέψου πόσους μπλογκερ προκαλείς να ανοίξουν την εφ. να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι, την εμπεριστατωμένη κοσμικογραφία της κας Τάδε...

nomansland said...

...πέστα cel...ν' αγιάσει το στόμα σου...