Ξυπνώντας από τις πεντέμιση σήμερα χωρίς λόγο, περίμενα να φύγει η νύχτα να γίνουν όλα μουσταρδί και όλα να αλλάζουν για λίγο, ο υμητός απέναντι διαυγής μετά από πολλές μέρες υγρασίας.
ο ήλιος έβγαινε και η μακαρονοθήκη της γειτόνισας με εμπόδιζε :)
πασαλειμμένο χρώμα φάτσα ανατολικά το απέναντι σπίτι. Σκέφτηκα τις πρέσπες, ή το δέλτα του έβρου τέτοια ώρα, όπως στις φωτογραφίες σε γεωγραφικά περιοδικά, και τα νερά να γυαλίζουν και την κοσμική ησυχία, όλα βαμμένα, ή το λιμάνι της θεσσαλονίκης και όλες τις μικρές παραθαλάσσιες πόλεις. Η ανατολή είναι παντού και πάντα το ίδιο εντυπωσιακή.
7 comments:
Το λιμάνι μας είναι πραγματικά όμορφο όλες τις ώρες... αλλά ο καιρός εδώ είναι μουντός και ο ήλιος έχει να φανεί αρκετές ημέρες :(
Χειμώνιασε... και κάνει κρύο!
..και αυτή η γειτόνισσα με την μακαρονοθήκη της..
Φανταστικό, πόσο διαφορετικά μπορούμε να δούμε τα πράγματα απλά χάνοντας 2 ώρες ύπνο έτσι; Έχει μια ποίηση αυτή η ώρα!
antoine έτσι πρέπει επιτέλους, να βρέχει μέρες καιρός είναι.
roadartist, και αυτή με τη μακαρονοθήκη της ..:)
belbo όντως, αυτή η ώρα έχει μια ιδιαίτερη συγκίνηση, ειδικά όταν έχεις ανοιχτό πεδίο μπροστά σου και λίγο φύση.
Ναι, νομίζω είναι και μέσα στην πόλη και κοντά στην εξοχή. Καλημέρα :)
η πιο όμορφη ώρα, μου αρέσει η ησυχία που χάνεται...
Post a Comment