"...Εδώ δεν ήταν Αυστραλία. Μπορεί τίποτα απ'τον αέρα και τον ουρανό και τη γη να μη θύμιζε Ελλάδα, ωστόσο αναγνώρισε τη σκαιότητα και την αγένεια των ανθρώπων, θυμήθηκε και πάλι αυτή τη σκληρότητα. Θαρρείς και την επισκέφτηκαν ξανά μακρινές αναμνήσεις, κατάλαβε ότι αυτή η πόλη ήταν πραγματικά ευρωπαϊκή, και μ'αυτό εννοούσε αρχαία. Ο άντρας της αποκαλούσε τους Αυστραλούς ακαλλιέργητους και τους περιφρονούσε γιαυτό, τώρα καταλάβαινε ακριβώς τι εννούσε. Δεν είχε να κάνει με την παιδεία ή με την τάξη στην οποία είχες γεννηθεί. Είχε να κάνει με τη θέση σου στον κόσμο. Εκείνη είχε γεννηθεί σε μια απόμερη γωνιά μιας κατεστραμμένης ρημαγμένης Ευρώπης, παρόλα αυτά ένιωθε πως βρισκόταν στο κέντρο του κόσμου. Ως Ελληνίδα ήξερε ότι ήταν στο κέντρο του κόσμου. Μέσα σε τρεις μέρες μόνο, είχε καταλάβει πως οι Λονδρέζοι ήξεραν πως βρίσκονταν στο κέντρο του σύμπαντος. Δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί πως θα ήταν αν είχε έρθει εδώ, εάν είχε μεταναστεύσει εδώ, αντί να πάει στην Αυστραλία, εάν είχε παραμείνει στην Ευρώπη. Τότε μάλλον δε θα ένιωθε αυτή τη δίψα για κάτι άλλο, πράγμα που γιαυτήν αποτελούσε την ουσία κάθε Αυστραλού. Ο νέος κόσμος. Συνειδητοποίησε ότι ζήλευε αυτούς τους ψυχρούς, σκυθρωπούς Λονδρέζους. Ταυτόχρονα όμως θαύμαζε και το γεγονός ότι αποδέχοντας αυτά τα λίγα που είχε πλεόν να τους προσφέρει η Ευρώπη..."
Συνταρακτικός ο Τσιόλκας, ελπίζω η "Νεκρή Ευρώπη" να βρει το κοινό της στην Ελλάδα, μόνο ένας Έλληνας της διασποράς μπορεί να μιλήσει έτσι οικουμενικά και όχι στενάχωρα. Άλλωστε και ο Ταχτσής το Τρίτο Στεφάνι το πλεόν ελληνικό έργο, στην Αυστραλία το έγραψε..
Tις πιο σοφές κουβέντες για ένα θέμα τις ακούς από ανθρώπους που βρίσκονται για καιρό εκτός του θέματος. Η καλύτερη και πιο γνήσια ελληνικότητα βιώνεται εκτός Ελλάδος από τη διασπορά την αναγκαστική ή την επιλεγμένη, η ευρωπαϊκότητα από ανθρώπους που γυρίσαν όλες τις ηπείρους, η καλύτερη σχέση βιώνεται από ανθρώπους που μείναν καιρό χωρίς σχέση και ξέρουν τη μοναξιά., ο πλούσιος που έχει υπάρξει φτωχός έχει πράγματα να πει, οι πρώην παράταιροι είναι οι πιο ταιριαστοί στο τέλος..πρώτα εκτός και μετά εντός οφείλεις να ζήσεις αν θες να κατανοήσεις βαθεία και αληθινά.
3 comments:
Θέλεις να πεις ότι η Αθήνα δεν... δεν... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το κέντρο του κόσμου;
Νομίζω ότι μόλις ένιωσα έναν επαρχιωτισμό να με διαπερνά!
(ολόσωστος ο Τσιόλκας, δύσκολη η οικουμενικότητα σε έναν κόσμο που αυτάρεσκα καμώνεται τον παγκοσμιοποιημένο)
:) δύσκολη δύσκολη πιγκουίνε!
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, οπότε αυτό που θα γράψω στηρίζεται σε αποσπάσματα όπως αυτό που δημοσιεύεις, βιβλιοκριτικές και συνεντέυξεις του συγγραφέα που έχω διαβα΄σει στον τύπο.
Δεν βλέπω κάτι το συνταρακτικό στο απόσπασμα που δημοσιεύεις. Αφ' υψηλού διδασκαλισμό και αντίστροφο σνομπισμό διακρίνω. Μου φαίνεται σαν ο συγγραφέας να αντιδρά στην περιφρόνηση που δείχνουν όσοι έμειναν πίσω προς όσους μετανάστευσαν με τα περί "κατεστραμμένης και ρημαγμένης Ευρώπης", "σκαιότητας και σκληρότητας των ανθρώπων" (έτσι συλλήβδην, χύμα και τσουβαλάτα) και διάφορα άλλα γραφικά. Και με μία διάθεση νουθεσίας προς την παλιά πατρίδα η οποία πρέπει να πω ότι έχει καταντήσει αρκετά κουραστική και προβλέψιμη όταν προέρχεται από απόδημους.
Post a Comment