Down tempo άσμα, ηλεκτρονικό, κάτι σαν Κέλτικη γκάϊντα στην εισαγωγή, θλίψη καμμία, ήπια περάσματα κρίσιμα πάνω στα λόγια, λίγο ράθυμο λίγο επικό σαν εμβατήριο μα καθόλου μινόρε. Το εμβατήριο της επίγνωσης της δημιουργού. Η νίκη της στον πόνο.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι ξημερώματα, να γράψω αυτά τα λόγια γιατί με καίνε, θα είναι αδύνατον να κοιμηθώ αν δεν τα γράψω προσπαθώντας να στραγγίξω την κρυφή τους σημασία, είναι δική τους αυτούσια? έχουν κάτι να μου πουν ή ο πυρετός μου συντονίζεται, άτυπη υστερία δική μου? Τα πίνω σαν φάρμακο, τα γράφω σαν θεραπεία. Αυτά τα λόγια, αυτή η φωνή που μεγάλωσε, το ξέρει , και δεν τη νοιάζει, είναι η μάγισσα της αρχαίας φυλής πια.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι ξημερώματα, να γράψω αυτά τα λόγια γιατί με καίνε, θα είναι αδύνατον να κοιμηθώ αν δεν τα γράψω προσπαθώντας να στραγγίξω την κρυφή τους σημασία, είναι δική τους αυτούσια? έχουν κάτι να μου πουν ή ο πυρετός μου συντονίζεται, άτυπη υστερία δική μου? Τα πίνω σαν φάρμακο, τα γράφω σαν θεραπεία. Αυτά τα λόγια, αυτή η φωνή που μεγάλωσε, το ξέρει , και δεν τη νοιάζει, είναι η μάγισσα της αρχαίας φυλής πια.
"Μπήκε η Άνοιξη
Τα λουλούδια ανθίζουν
τα φώτα της γιορτής διασχίζουν την ερημιά μου
που δεν είναι βρεγμένο ρούχο
ούτε σκισμένο πέπλο
είναι η σάρκα μου......
Έρπει στον αιχμηρό πλανήτη
με όραση χαώδη
με ήχο, αλύχτισμα πεινασμένης αγέλης
-Που πηγαίνεις?
Ρώτησε ο Θεός...
ΕΝΩ ΗΞΕΡΕ .."
............καιρό είχε κάτι να με καθυσηχάσει τόσο για την πορεία της ζωής μου, όσο αυτό το "ενώ ήξερε" της Λένας Πλάτωνος. Αναρωτιέμαι τι κόστος είχε αυτό, γι'αυτήν , για να το γράψει...
8 comments:
Υπέροχο post, Κέλσιε! Καλά που άλλαξες το χρώμα στους στίχους του τραγουδιού, αλλιώς θα πίστευα πως είσαι...οφθαλμίατρος και ψάχνεις για πελατεία! Αστειεύομαι...Είδες που στα' λεγα ό,τι θα σου αρέσει το cd; άντε, μπες να δεις και την ανταπόκριση μου από Ιανό να την πέσεις ήσυχος για ύπνο! Καληνύχταν!
Τα ηχητικα δακρυα μιας ζωης που γκρεμιστηκε και που τωρα μαστορευει με τα υλικα εκεινου του κοσμου μελωδιες για αυτον.
[το μυστικο που εχει το χρωμα απο τη ψυχη*]
Εξαιρετικό ποίημα από την Λένα τόσο προσωπικό που μας αγγίζει όλους,αυτή η άνοιξη ,αυτός ο σκληρός Απρίλης φέρνει τη λύτρωση μετά την οδύνη, Ιησούς, Άδωνης , Λένα... ίσως .Είναι ένα βήμα στον ουρανό και δυό στην ανθρώπινη ψυχή.
;-)
b :)
ggl σωστά ναι
stef χαίρομαι που σου άρεσε
revi :)
με κατι τετοιες αναρτησεις, μαθαινω να μετραω με αλλα κριτιρια ρους συγγενεις εξ αιματος-))
:) αδελφοποιητοί σαν την Αθήνα με το Πεκίνο Έταλον :)
...ωραία και η Λένα...
...καλησπέρες...
Post a Comment