Ο Paul Gauguin παράτησε στα 40 του μια πετυχημένη καριέρα τραπεζίτη, μια γυναίκα Δανέζα και πέντε παιδιά, και το βαλε μπρος να γίνει μεγάλος ζωγράφος, και άρχισε να ξηλώνεται προσωπικά, οικονομικά, κοινωνικά για να μπορέσει να φτάσει το ιδανικό της τέχνης που τον καλούσε. Σιχαμένος από την αστική ζωή της Γαλλίας, πηγαίνει στο Pont Aven ένα χωριό της Βρετάνης που ακόμα δεν είχε "μολυνθεί" από τους μπουρζουάδες, οι άνθρωποι ήταν απλοί, φτωχοί και θρήσκοι. Φεύγει από κει, ταξιδεύει, σύντομη στάση στην Arles με τον τρελλό Ολλανδό, έχουν βασικές διαφωνίες σε γούστα, χρώματα, συνθέσεις και νοήματα, μόλις κόβει το αυτί του ο τελευταίος σηκώνεται και φεύγει κατευθείαν, από τότε δεν ξαναβλέπονται...παίρνει τους δρόμους πάλι, ταξιδεύει σε διάφορα πλοία για τον Παναμά και τη Μαρτινίκα, γυρίζει στο Παρίσι, πνίγεται και φεύγει για την Ταϊτή, αποικία σχετικά νέα της Γαλλίας σε άλλες θάλασσες. Καυγατζής, ερωτύλος, κολλάει σύφιλη, αντιφατικός, ψάχνει μια καθαρότητα πέρα από όλο το Ευρωπαϊκό μίασμα τόσων αιώνων αστικού και χριστιανικού πολιτισμού. Οι υπόλοιποι άποικοι τον μισούνε που δε ζει σαν Ευρωπαίος αλλά σε καλύβες με Ταϊτινές, ζωγραφίζει. Κουράζεται και εκεί, η σύφιλη του χει ρημάξει τα πόδια, το αλκοόλ και το λάβδανο το μυαλό, και φεύγει ακόμα μακρύτερα στις νήσους Μαρκέσας όπου και πεθαίνει μετά από λίγα χρόνια, τον βρίσκει χαμογελαστό στο κρεβάτι το αγόρι που τον φροντίζει, μόνος και ξεχασμένος απ'όλους. Απατηλή, αδέξια συμπύκνωση μιας ζωής σε δέκα αράδες, έτσι για τη συνοδεία του κυρίως πιάτου, του χρώματος.
Ο Paul Gauguin παράτησε στα 40 του μια πετυχημένη καριέρα τραπεζίτη, μια γυναίκα Δανέζα και πέντε παιδιά, και το βαλε μπρος να γίνει μεγάλος ζωγράφος, και άρχισε να ξηλώνεται προσωπικά, οικονομικά, κοινωνικά για να μπορέσει να φτάσει το ιδανικό της τέχνης που τον καλούσε. Σιχαμένος από την αστική ζωή της Γαλλίας, πηγαίνει στο Pont Aven ένα χωριό της Βρετάνης που ακόμα δεν είχε "μολυνθεί" από τους μπουρζουάδες, οι άνθρωποι ήταν απλοί, φτωχοί και θρήσκοι. Φεύγει από κει, ταξιδεύει, σύντομη στάση στην Arles με τον τρελλό Ολλανδό, έχουν βασικές διαφωνίες σε γούστα, χρώματα, συνθέσεις και νοήματα, μόλις κόβει το αυτί του ο τελευταίος σηκώνεται και φεύγει κατευθείαν, από τότε δεν ξαναβλέπονται...παίρνει τους δρόμους πάλι, ταξιδεύει σε διάφορα πλοία για τον Παναμά και τη Μαρτινίκα, γυρίζει στο Παρίσι, πνίγεται και φεύγει για την Ταϊτή, αποικία σχετικά νέα της Γαλλίας σε άλλες θάλασσες. Καυγατζής, ερωτύλος, κολλάει σύφιλη, αντιφατικός, ψάχνει μια καθαρότητα πέρα από όλο το Ευρωπαϊκό μίασμα τόσων αιώνων αστικού και χριστιανικού πολιτισμού. Οι υπόλοιποι άποικοι τον μισούνε που δε ζει σαν Ευρωπαίος αλλά σε καλύβες με Ταϊτινές, ζωγραφίζει. Κουράζεται και εκεί, η σύφιλη του χει ρημάξει τα πόδια, το αλκοόλ και το λάβδανο το μυαλό, και φεύγει ακόμα μακρύτερα στις νήσους Μαρκέσας όπου και πεθαίνει μετά από λίγα χρόνια, τον βρίσκει χαμογελαστό στο κρεβάτι το αγόρι που τον φροντίζει, μόνος και ξεχασμένος απ'όλους. Απατηλή, αδέξια συμπύκνωση μιας ζωής σε δέκα αράδες, έτσι για τη συνοδεία του κυρίως πιάτου, του χρώματος.
11 comments:
master post!
Σου προτείνω για τον Γκωγκεν, τον "Παράδεισο στην Άλλη Γωνία" του Μάριο Βάργκας Γιόσα(Εκδόσεις Καστανιώτη)!Εξαιρετικό βιβλίο, θα σου αρέσει πολύ!
βγάζω το καπέλο στο χρώμα, στους παραμυθένιους τόπους και παρουσίες και στην όμορφη αφήγησή σου φίλε μου!
μπόσκο ευχαριστώ φίλε,
Τόρυ, έπεσες μέσα, αυτό ακριβώς το βιβλίο διαβάζω, είμαι προς το τέλος, εξαιρετικότατο είναι,είχες κάνει μια πρόταση κάποτε για τον Λιόσα που συγκράτησα,και μόλις είδα Λιόσα με θέμα τη ζωή μεγάλου ζωγράφου το πήρα αμέσως. Ταξιδιάρικο βιβλίο και σε τόπους και εποχές, αλλά κυρίως σε ανθρώπους αληθινά εκκεντρικούς.
Mon signor Tiffoeus, φιλιά και σε σένα!!:)
Από τους πολύ αγαπημένους ο τύπος...
Θυμάμαι παλιά που είχα κολλήσει μ' έναν πίνακα και δεν ξεκόλλαγα με τίποτα. Τον κοίταζα και τον κοίταζα και τον κοίταζα...
ο άνθρωπος είχε ασύλληπτη ματιά και μαεστρία στα χρώματα.. και τι ζωή έζησε ε...; τι να λέμε τώρα..
Joyeuseté το δεύτερο του έργο που έχεις αναρτήσει (το είδα με τα ματάκια μου στο Orsey. αριστούργημα)
φοβερό χρώμα, μασίφ συνθέσεις καλοζυγισμένες και θεότρελλος κορίτσια, αυτό το βιβλίο του Λιόσα "Ο παράδεισος στην άλλη γωνιά" είναι μια εξαιρετική λογτεχνική βιογραφία του στο ήμισυ του,μαθαίνεις πολλά, το άλλο μισό του βιβλίου πιάνει τη ζωή της γιαγιάς του, της Φλόρας Τριστάν που ήταν από τις πρώτες κομμουνίστριες, φεμινίστριες το 1840 στη Γαλλία και πολύ ιδιαίτερη περίπτωση επίσης. Η καταγωγή τους ήταν από το Περού. Πέθανε το 1902 ο Γκωγκέν στα 53 του.Χαιρετισμούς 3p, δεσπ !!
...τι καταπληκτικός που είναι...πόσο τον αγαπώ...
...many thanks...
Πολύ καλή παρουσίαση του Γκωγκέν! Είναι γενικά από τους ζωγράφους που εκτιμά το σύγχρονο κοινό και αρέσκεται στις δημιουργίες του. Εξαιρετικούς βρίσκω και τους τίτλους των έργων του με θέμα τη ζωή στην Ταϊτή.
Σε χαιρετώ...
περάστε απ' το μπλογκόσπιτο μου, φίλτατε, να πάρετε την πρόσκληση σας!
χαιρετώ
nomansland, antoine σας ευχαριστώ, antoine έχεις φτιάξει πολύ όμορφη συλλογή με ωραία ζωγραφική. Nice!!
Post a Comment