Wednesday, August 20, 2008

Architectural digest.











Περπατώντας εχτές το βράδυ στο κέντρο της αθήνας από την πλατεία κυψέλης μέχρι την πλατεία εξαρχείων, το μάτι μου έπεφτε σ'αυτά τα κτίρια του μεσοπολέμου, στις παρόδους της οδού κυψέλης, ένα σχολείο εξαιρετικό, οι αστικές πολυκατοικίες των 50s στη μαυροματαίων, και μετά πάλι γλυκές γραμμές και καμπύλες στα εξάρχεια. Λιγοστά πράγματα βέβαια αλλά αξιοθαύμαστα, μια άλλη οργάνωση της κοινωνικής ζωής, μια άλλη κλίμακα αξιών, κάποιος πλούτος εμπορικός που επιτέλους δόθηκε για την τέρψη όλων των ματιών, και δεν κρύφτηκε πίσω από κάγκελα και κυπαρισσοειδή στις προαστιακές βίλλες. Ολοφάνερα όμως νοιώθεις ότι η πόλη δεκάρα δε δίνει γιαυτά τα κτίρια, η πόλη χέστηκε γενικότερα, το ολοσκότεινο πεδίο του άρεος, ούτε ένα φως, σε πιάνει τρόμος, μυρωδιές από ούρα, από σκουπίδια, άνθρωποι κοιμόντουσαν σε χαρτοσακούλες ακριβώς πάνω στην πλατεία εξαρχείων και ο άλλος πίνει ποτό στο καφέ. Μια πόλη σε παραίτηση, χωρίς κόσμο και όμως γεμάτη σκουπίδια. Και σκέφτηκα ότι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει συντελεστεί στην ελλάδα, δεν είναι η φτώχια της, ούτε η τουρκοκρατία της, αλλά η στάση των πολιτικών της, η ατιμωρησία που κατορθώνουν και καθημερινά επιβάλλουν, που έχει διαλύσει κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και σύμπνοιας, και έχουν κάνει τον έλληνα να κλειδώνεται με το σύρτη με τη φαμίλια του σε ένα σπιτάκι και να έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για τα κοινά. Και μετά σκέφτηκα τα κτίρια της Πράγας και ότι η Ελλάδα τελικά είναι μια πολύ πολύ παράξενη χώρα με παράξενους ανθρώπους είναι κάτι σαν αντιχώρα, κάτι σαν αντιστροφή, το έκδηλο κρύβεται, το οφθαλμοφανές φτύνεται, το όμορφο διώκεται, ενώ το άσχημο δικαιολογείται. Πίνοντας ένα ποτό με το μυαλό ευτυχώς λίγο χορτασμένο από ομορφιά συνειδητοποίησα ότι στη χώρα αυτή βιώνει ο καθένας μια μικρή, σιωπηλή δικτατορία, σαν ακίδα στο μικρό του δαχτυλάκι, ή σαν στενό παπούτσι...και πορεύεται.

14 comments:

Tradescadia said...

Κάθε φορά που γυρίζω από επίσκεψη σε πόλη του εξωτερικού, βιώνω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα: πονάνε τα μάτια μου. Από την ασχήμια και την αδιαφορία. Και από τη σκέψη ότι η πόλη μας θα μπορούσε να είναι μια κούκλα. Ακριβώς όπως το είπες: "η ομορφιά διώκεται". Δεν θα μπορούσα να το θέσω καλύτερα. Καλημέρα!

L' Aesthete Soleil said...

Έχω βαρεθεί να ακούω αυτά τα 400 χρόνια σκλαβιάς που περάσαμε! Ως πότε θα πιπιλάμε την ίδια καραμέλα για να καλύψουμε την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό μας; Αίσχος! Δεν ξέρω εάν υπάρχει πιο άσχημη πόλη στην Ευρώπη. Ντροπή!

L' Aesthete Soleil said...

ΥΓ. Ποια είναι η θαμάσια περιοχή του τίτλου του blog σου;

celsius33 said...

έχεις απόλυτο δίκιο tradescadia, πονάνε τα μάτια τις πρώτες μέρες, μετά επιστρέφεις στην αδιαφορία.
aesthete, έτσι είναι δυστυχώς. Η πικ είναι σε τυχαίο σερφάρισμα ίσως η Χάβρη ή η Βρέστη στη Νορμανδία (νομίζω δηλαδή)!

Aντώνης said...

Φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν συνοδεία μαλακίας τελικά θα μπορούσε να λέει ένας αντιεπιτάφιος της Αθήνας για το σύγχρονο "μεγαλείο" της.

L' Aesthete Soleil said...

Πολύ καλή η φωτό. Θαυμάσια!

Caesar said...

Ετσι & χειρότερα θάλεγα ότι είναι τα πράγματα. Διότι δεν περιορίζονται μόνο στην αντιαισθητική τους πλευρά, αλλά έχουν υποσκάψει και τις κοινωνικές συμπεριφορές & συναναστροφές. Όσο για τους πολιτικούς δεν είναι κάποιοι άγνωστοι, από τις δικές μας επιλογές προέρχονται. Άλλο άν το σύστημα, με τα εκλογικά μέτρα & σταθμά, δεν εκφράζει επακριβώς τις διαθέσεις των πολιτών και τις έχει εγκλωβίσει στη μέγγενη του δικοματισμού.

7Demons said...

Στο Ελλαδιστάν όλες οι διαστάσεις και ερμηνείες της Αισθητικής,είναι τόποι άγνωστοι,σχεδόν εξωπραγματικοί.
Η φτήνεια και η ασχημολαγνεία σαν νοοτροπία και Πράξη πάνε πολύ βαθειά στο "είναι" μας και συναντούν τον πάντα μέσα μας γύφτο.

kyzikos said...

Μα υπάρχουν σήμερα άνθρωποι στην Αθήνα που κάνουν βόλτα από την Κυψέλη στην Πλατεία Εξαρχείων, παρατηρώντας την αρχιτεκτονική της παρακμής της αντιπαροχής?Μπράβο σου Κέλσιε. Αναρωτιέμαι αν βρίσκεις και παρέα για μία τέτοια βόλτα :))

mahler76 said...

Ως αρχιτέκτονας, δεν έχω παρά να συμφωνήσω 1000% μαζί σου. καλημέρααα.

celsius33 said...

χαιρετισμούς σε όλους, κατά βάση συμφωνούμε όλοι, δυστυχώς λίγα αλλάζουν, καλή εβδομάδα!!

dgalanis said...

κάτι σαν αντιχώρα

καλό ;)

celsius33 said...

μανιφέστο, το εξαιρετικό κείμενο για τη Μύκονο του Ξυδάκη, μαζί με "βιοψίες" σε παραλίες της ανατολικής αττικής αυτό το καλοκαίρι όπου βασιλεύει η αναρχίλα, και τα μάτια μας και τ αυτιά μας, απλώς επιβεβαιώνουν ότι η ελλαδίτσα και ο πληθυσμός της είμαστε μια χώρα σε αντιστροφή, δεν μπορώ να το θέσω αλλιώς.

Polykarpos said...

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΖΗΣΑ 15 συνεχώμενα ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 10 ΠΕΡΙΣΤΑΣΙΑΚΑ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΡΑΤΙΚΟΥ ΠΕΛΑΤΙΑΚΟΥ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΝΙΓΕΙ.

//kyameftopedioareos.blogspot.com