Μπήκε ο σεπτέμβρης ήρεμα φέτος, με καλή διάθεση. αυτοθεραπεία με μουσική σε σφήνες χρονικές, microbeats και megastrings, με μόνικα, sigur ros, gravitysays_i και άλλα ωραία.
Η πόλη γέμισε πάλι αυτά τα νευρώδη παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που μοιάζουν να τα θέλουν όλα καταβροχθιστικά σαν να τρως γύρο στο δρόμο περπατώντας, που δεν καταλαβαίνεις άμα είναι κακομαθημένα ή ιδιαιτέρως ονειροπόλα, και εμείς μεγαλύτεροι κατα τι, ούτε μεγάλοι πολύ, αλλά και με την πρώτη νιότη φαγωμένη πάνω στις δικές μας παρτιτούρες φτιάχνουμε τις δικές μας συμμαχίες αισθητικής και γεωμετρίας.
Βιβλία περιμένουν να διαβαστούν, τα ψυχαναλυτικά του yalom για το θάνατο, το ολίγον σαδομαζοχιστικό γιαπωνέζικο "ξενοδοχείο ίρις", επιτέλους 1 2 αποδράσεις που θα γίνουν, ευκαιρία για φωτογραφίες..
και μέσα στην καθημερινότητα και τον εργασιακό φόρτο, φτιάχνουμε τις δικές μας εσωτερικές αρμονικές συνηχήσεις και χρωματιστές εικόνες ενάντια στα γκρι, να καταλύσουμε την ανισορροπία, την τόσο έκδηλη ώρες ώρες σ'αυτό το μέρος.
Και ασπαζόμαστε εικόνες που αφήνουν πεδίο στην φαντασία, λίγη άπλα

"Οι σαλτιμπάγκοι έβγαζαν απ'το στόμα τους όλο και μεγαλύτερες φλόγες. Γάϊδαροι με παιδάκια στις ράχες τους περνούσαν από μπροστά μας με αμέριμνο βήμα. Το μέχρι πριν από λίγο ακόμη ολόγιομο φεγγάρι στη φέξη του είχε πάρει μέσα σε ελάχιστο χρόνο μια πορτοκαλιά λάμψη"

Και περιμένουμε πάνω απ'όλα τις βροχές, πολλές βροχές να δώσει, να πιστέψουμε στη φυσική τάξη των πραγμάτων.