Μας μάγεψε Σάββατο βράδυ, το αμυγδαλάκι πάνω στην τούρτα της αγγλικής μουσικής σκηνής. Ήμουν μπροστά από το βανάκι που τον παρέλαβε μετά τη συναυλία , τον χαιρέτησα , τον ευχαρίστησα με χειρονομίες , με κοίταξε και μ ευχαρίστησε πίσω απτο τζάμι , σχεδόν υποχρεωμένος ... σκέφτηκα ότι μια δουλειά που θα κανα καλά θα ήταν να είμαι γκρούπι , ή να είμαι κοντά σε καλλιτέχνες που θαυμάζω και εκτιμώ. Να φοράω το παλτό στη Catherine Deneuve ας πούμε πριν βγει να κάνει μια βολτίτσα στο 16ο που μένει , να δίνω νερό στη Bjork πριν βγει στη σκηνή και τέτοια κουφά. Τι πράγμα οι καλλιτέχνες , τι αποκούμπι μεγάλο για μας τα σχολιαρόπαιδα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Θέλεις συνέταιρο; :))
Χαχα , τι έχεις υπόψην σου? Μικρές αγγελίες για υπηρεσίες σε καλλιτέχνες ?
Χαζολόγημα, τρελά πάρτι και παρέα με ενδιαφέροντες, τρελουτσικους ανθρώπους. κι όλα αυτά επί πληρωμή. Τί λες θα την βρούμε την άκρη;
Post a Comment