Wednesday, November 7, 2007

Istanbul again







Το πρώτο μου ποστ ως blogger ήταν για την Κωνσταντινούπολη, μ αρέσουν πολύ τα ταξιδιωτικά κάθε είδους, τα ταξίδια είναι από τα μεγαλύτερα αγαθά..
Το Σκ που μας πέρασε ξαναπήγα στην Κωνσταντινούπολη οδικώς διά Αλεξανδρούπολης για δύο εικοσιτετράωρα για ένα γάμο που ήτανε κουμπάρα η αδελφή μου.
Αγιάζι πολύ , άσχημο κρυολόγημα με τα αθηναϊκά ανοιξιάτικα ρουχα και ακόμα να συνέλθω.
Η Πόλη παραμένει από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Δυό χρόνια μετά μου έκαναν εντύπωση κάποιες αλλαγές.
Το κέντρο της πόλης η Istiklal πιο καθαρό , πιο ανεβασμένο και πιο ευρωπαϊκό , μιλάμε για βιτρίνα της πόλης προς την Ευρώπη.Το σκηνικό σε πείθει για μεγάλες εξελίξεις. Φυσική σκηνογραφία οι belle epoque πολυκατοικίες των εμπόρων του μεσοπολέμου. Αμαξάκια του δήμου που καθάριζαν και σκούπιζαν τα πεζοδρόμια, κάδοι ανακύκλωσης ολοκαίνουργιοι καθαροί, το κόκκινο τραμάκι με το καλαίσθητο έμβλημα του Beyoglou να κάνει χώρο μέσα στην ασύλληπτη πολυκοσμία της πόλης, φάτσες μοντέρνες και εναλλακτικές, και όλες οι αμερικάνικες αλυσίδες καφέ με τα πιο παραδοσιακά τούρκικα εστιατόρια και καφέ δίπλα δίπλα.. Θαυμάσιες βιτρίνες. Τιμές Ερμού. 120 ευρώ παπούτσια made in Turkey , όσο παίρνει ένας εργάτης υποθέτω για εβδομάδες μεροκάματα.
Η κίνηση στην πόλη είναι αφόρητη. Δεν έχει καμμία σχέση με της Αθήνας, πολύ απλά είναι τρισχειρότερη.Στους περισσότερους δρόμους είναι έτσι.Οι βασικές αρτηρίες πηγμένες μονίμως, όλα σημειωτόν.
Οι τιμές έχουν πάρει την ανιούσα. Οι άνθρωποι κάνουν 2 και 3 δουλειές να ζήσουνε , και βασικό επάγγελμα είναι να κλέβουν τον τουρίστα, όπου μπορούν, στα ταξί, στα νερά, στα ψιλικατζίδικα στα λεοφωρεία. Το άκρον άωτον της μικρολοβιτούρας που δέρνει τα μεμέτια, όπερ εστί τη ράτσα των νευρικών μικρομέγαλων,πιθανότατα άνευ μόρφωσης αρσενικών κάτω των 30 της πόλης που περιδιαβαίνουν τους δρόμους της σε αναζήτηση "εργασίας" ήταν να μας την πέσει ένα παλληκαράκι στα διόδια της εθνικής οδού προς Edirne, να μας κόψει το απόκομμα του αυτόματου μηχανήματος (το οποίο πληρώνεις με την έξοδο από την εθνική οδό αργότερα ) και να μας ζητήσει 50 λίρες, ήτοι 40 ευρώ σαν τιμή διοδίων. Η τιμή κατέβηκε στις 10 λίρες 6 ευρώ μετά από δευτερόλεπτα μετά από ένα θυμωμένο αγγλικό enough is enough, γιατί δεν είχα και τι άλλο να πω σε τέτοια παρωδία. Ευτυχώς επικράτησε η κοινή λογική, (ότι θα πληρώναμε στην έξοδο ) και φύγαμε έτσι. Αλλά πόσοι τουρίστες δε θα την πατήσουν έτσι?
Και καμμία αστυνομία δεν προσέχει τα διόδια της χώρας, λίγα χιλιόμετρα έξω από το διεθνές αεροδρόμιο της Πόλης? Τρελλά πράματα..ο κλέψας του κλέψαντος λέμε, να τους δίνεις 2 φορές παραπάνω στο ταξί και να χαμογελούν όλο καλοσύνη ότι δεν έχουν ψιλά, και βέβαια τι να του πεις του Τουρκαλά? Βρες ένα περίπτερο ή τη Δέλτα της γειτονιάς να μου χαλάσεις? Και το χαμόγελο εκεί , σε κλέβει και χαμογελάει....Φοβερός λαός ...Δυσκολεύονται πολύ και είναι και μαθημένοι στη μπαγαμποντιά. Απόδειξη δεν κόβει κανείς και πουθενά, αυτό βέβαια πάει να γίνει κοινός τόπος και στην Ελλάδα.
Η πόλη είναι ένα οικιστικό τέρας,οδικώς περνάς χιλιόμετρα πολλά φρεσκοκτισμένης έκτασης με προκάτ μπετον-πόλεις- προάστια,οι μετανάστες από την Ανατολία που συρρέουν..Μεγαπόλεις, πρωτόγνωρες κοινωνίες χτίζονται, νέες ανθρώπινες σχέσεις..
Κατά τ άλλα είναι ζωντανοί, σε αγγίζουνε, σε βοηθάνε άμα ρωτήσεις κάτι, και νοιώθεις και ασφάλεια γενικά παρόλο το συνεχές ανθρωπομάνι και φτωχολογιά που συναντάς παντού. Ενέργεια μεγάλη οι Τουρκαλάδες.
Ο Βόσπορος με τα γιαλί στα χάι Bebek και Arnavutkoy τα απίθανα σπίτια πάνω στην όχθη, κάποιος μου πε ότι είναι τα ακριβότερα σπίτια στον κόσμο. Έτσι θα ναι πιθανότατα...τέτοια θέα, 2 ήπειροι, πράσινο άφθονο εκεί στους λόφους, και η ελίτ απολαμβάνει..το 8% των Τούρκων στην Πόλη είναι εύπορη, στα 15 εκατομμύρια μας κάνει ενάμιση εκατομμύριο παραλήδων να κάνουν ένα σπάταλο lifestyle σε μια Πόλη με 3 θάλασσες, δύο ηπείρους, χαρακωμένο ηλιοβασίλεμα από άπειρους μιναρέδες, και γεύσεις ανατολής με ευδαιμονισμό δύσης. Πόσο πιο grande από αυτό γίνεται? (έτσι είναι η Istanbul ξυπνάει τα ονείρατα ..)

11 comments:

hotel iris said...

τι λένε σ΄ ένα τέτοιο κείμενο και εικόνες, χμμμμ...
γουστάρω με τρέλα!!!
και γρήγορα περαστικά και εις άλλα ταξίδια (συντόμως) με υγεία και τρέλα!!
φθινόπωρο και βροχούλα και Πόλη μόνο που το σκέφτομαι ανεβαίνει η διάθεση!
Τις καλημέρες μου cel!

s_k said...

τουρκοι-ελληνες: βιοι παραλληλοι.αν δεν υπηρχαν οι ονομασιες θα πιστευα πως μιλουσες για την αθηνα.
καλησπερα φιλε cel.

Desposini Savio said...

πουλάκι μου πέταξες όμορφα!!!!

"ξυπνάει τα ονείρατα.."
να πάω δηλαδή...

cobden said...
This comment has been removed by the author.
cobden said...

Ωραία τα περιγράφεις και μου δημιούργησες πολύ έντονη την επιθυμία να πάω στην...Ισταμπουλ.Είναι από τις προτεραιότητες μου ένα ταξίδι εκεί!

IdentityCafe said...

ωραια τα περιγραφεις!

Φαντασου, μολις ειδα τον Ορχαν Παμουκ, ζωντανα στο Μπαφαλο σε διαλεξη εδω... Ηταν καταπληκτικος...με καθηλωσε για μιαμιση ωρα... θα γραψω ποστ...κρατηασα σημειωσεις :)

Anonymous said...

Αυτή η πόλη σε μαγεύει και σε θυμώνει, είναι ολόκληρη μια μεγάλη αντίθεση, χλιδή και μιζέρια, πρόοδος και τριτοκοσμικότητα, μοντερνισμός και παράδοση, ομορφιά και ασχήμια πάνε χέρι-χέρι.Το σίγουρο είναι ότι δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.

celsius33 said...

Ναι είναι μαγική η Πόλη ρε παιδιά,
identity θα θελα τόσο να ακούσω τον Παμούκ να μιλάει..είσαι πολύ τυχερός, διαβάζω τώρα κομμάτια ξανά από το Ιστανμπούλ που με είχε ενθουσιάσει και είχα μάθει τις περιοχές μέσα από το βιβλίο, όλο για τη μελαγχολία της πόλης γράφει,αναμένουμε λοιπόν την ανταπόκριση σου απο την παρουσίαση του,στην ελλάδα έχει πάρα πολλούς φαν όπως καταλαβαίνεις.

Alex A. said...

Όμορφες φωτογραφίες, το κείμενο με μπέρδεψε κάπως.

Έχοντας επισκεφτεί 9 φορές την Πόλη από το 1993 πρέπει να πω ότι για την κατάσταση της χώρας (δηλ. χωρίς τον πακτωλό της ΕΕ, όπως έγιναν εδώ αεροδρόμιο, μετρό κλπ.) το πρόσωπό της βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο. Ως εδώ συμφωνούμε.

Αυτές τις 9 φορές που επισκέφτηκα την πόλη, μόνο μια φορά ο ταξιτζής με πήγε από το Eminonu sto Hilton μέσω Besiktas (δηλ, με μια παράκαμψη για να βγάλει 5-6 ευρώ παραπάνω). Ας το συγκρίνουμε με τα 30 ευρώ για τη διαδρομή Ακρόπολη-Κολωνάκι που είναι σχεδόν στάνταρ ταρίφα για τους τουρίστες στην Αθήνα.

Όπως επίσης με την κουτοπονηριά των Ελλήνων οδηγών ταξί (όλοι "έχουν τη μέση τους" όταν βλέπουν βαλίτσα) ενώ οι Τούρκοι συνάδελφοί τους την έχουν ήδη βάλει στο πορτ-μπαγκαζ προτού το αντιληφθείς. Δε συζητάμε για το κακό σέρβις, τις βρώμικες τουαλέτες και τους φουσκωμένους λογαριασμούς των ελλημιικών εστιατορίων. Όχι, δεν τα έχω δει στην Τουρκία αυτά.

Κι ας μη μιλήσω για το πώς αντιμετωπίζονται ΕΙΔΙΚΑ οι Τούρκοι τουρίστες στην Ελλάδα, από τον έλεγχο διαβατηρίων ήδη (δηλ. το επίσημο κράτος), κάτι που θα χρειαζόταν κοινωνικο-ψυχολογική ανάλυση πολλών σελίδων. Έχω φίλους Τούρκους και ντρέπομαι με αυτά που τους συμβαίνουν όταν επισκέπτονται την Ελλάδα.

Η χρήση όρων όπως "Μεμέτηδες" και "Τουρκαλάδες", εκτός από το politically incorrect του πράγματος, θεωρώ ότι είναι ατυχής αν τα κίνητρά σου δεν είναι ρατσιστικά (και θεωρώ ότι δεν είναι).

Καλό βράδυ!

celsius33 said...

Αγαπητέ μου Άλεξ, δεν ξέρω πως σου φάνηκε αλλά είμαι λάτρης της Πόλης για του λόγου αληθές το πρώτο πρώτο ποστ αυτού του μπλογκ είναι ένας ύμνος για την Πόλη.
Δέχομαι αυτά που γράφεις, αλλά στο ταξί έχω πέσει 3 φορές σε ταξιτζή που μας τα πήρε χοντρά. Σε ψιλικατζίδικο μου πούλησαν τσιγάρα λαθραία, δηλαδή χωρίς αυτοκόλλητο του κράτους επάνω σε τιμή μεγαλύτερη από την επίσημη που είχα δει πιο λίγο πιο πριν. Για το τελευταίο περιστατικό στα διόδια το οποίο είναι άκρως αληθινό, φαντάσου 4 άτομα σ ένα αυτοκίνητο και ένα 17 χρονο στο τζάμι του οδηγού στα αυτόματα διόδια να ζητάει 50 λίρες Τουρκίας, ήτοι 40 ευρώ και μετά να πέφτει στις 10 λίρες, και αυτά στην εθνική τους ευρωπαϊκή όδο προς Αδριανούπολη. Η τουρκία είναι μια ταχέως αναπτυσσόμενη χώρα, και ο δυναμισμός της είναι πολύ μεγαλύτερος από της Ελλάδος, εμείς μπροστά τους είμαστε γερασμένοι και χωρίς φαντασία. Στο ποστ ήθελα απλά να φωτογραφήσω και καλά που είδα αλλά και κάποια κακά, ίσως ο ζήλος μου στα δεύτερα να οφείλεται και στο ότι τα συζητήσαμε αρκετά ως παρέα και μου εντυπώθηκαν τα σχόλια.
Τελικώς δε διαφωνώ μ αυτά που λες, αλλά σαφώς πιστεύω ότι και στην Τουρκία πέφτεις εύκολα θύμα κερδοσκοπίας όπως και στην Ελλάδα.
Τέλος ο όρος "μεμέτια" είναι "φιλικός" όρος από τους ελληνες της Θράκης κύρια της Κομοτηνής και της Ξάνθης γιατί όπως ξέρεις στην Αλεξ-πολη δεν έχουμε μουσουλμάνους παρά ελάχιστους. Όταν δυό κοινότητες ανθρώπων και πολιτισμών τόσο διαφορετικών συζούνε για δεκαετίες , καταλαβαίνεις ότι περιπαικτικά ο ένας χησιμοποιεί παρατσούκλια για να περιγράψει τον άλλον. Πως λέμε Λαζοντόιτς ας πούμε τους μετανάστες της βόρειας ελλάδας που ζουν στη Γερμανία κάπως έτσι.Είναι καθαρά περιγραφικός όρος που διεκπεραιώνει ένα νόημα, την πληθώρα τους αφενός μεν, και το νεαρότατο της ηλικίας τους, μιας και οι 20 ρηδες στην Τουρκία είναι τόσοι μα τόσοι πολλόι,μιλιούνια.
Thanks για το σχόλιο,ωραίες είναι οι ταξιδιωτικές επισημάνσεις, ειδικά όταν προέρχονται από έναν επαγγελμάτια ταξιδιώτη όπως εσύ.!

unapatatras said...

ταξίδι κανονικό το ποστ σου!
η βόλτα με αυτοκίνητο στην παραλία του Βοσπόρου με τον ήλιο κόντρα είναι από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου!
από τις πόλεις όπου ξαναπάω με τη μία, ανά πάσα στιγμή!
και εις άλλα με υγεία!

υ.γ. για την ιστορία, στα δύο μίνι ταξιδάκια μου (2004-5) στην Ισταμπούλ, μία φορά ένας ταριφέιρο μας έκανε κάτι γύρους παραπάνω αλλά ήταν συμπαθέστατος και χαλάλι του (ήταν φτηνές γενικά οι μετακινήσεις με ταξί) και την άλλη μας έκλεψε κανονικά αλλά μέχρι να το συνειδητοποιήσω του τα 'χα σκάσει και έτρεχα να προλάβω μια συναυλία :-) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτό δε θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
υ.γ.2. επίτρεψέ μου, ως οπαδό (και) του γαστριμαργικού τουρισμού, να θεωρήσω παράλειψή σου την απουσία γεύσεων και μυρωδιών σε τούτο το ποστ :p (αλλά πάλι, τι να πρωτοπεί κανείς, από τα σουσαμένια ψωμάκια (σιμιτζί νομίζω;), τα κουμπίρ του Ορτάκιοϊ, μέχρι τα γεμιστά μύδια στο Μπέγιογλου, τις πίτες, τις πλωτές ψαροταβέρνες στο Βόσπορο ή τα γλυκά τους...);
ουφ! λιγώθηκα!
(συγγνώμη για την κατάχρηση, παρασύρθηκα ;-)