Τελώ λίγο εν συγχύσει τούτες τις μέρες για διάφορους λόγους , που δε χρήζουν δημόσιας ανάπτυξης , είμαι κατά τον μπλογκς που γράφουν οι χρήστες σήμερα ξύπνησα έτσι και ένιωσα έτσι και μου πε αυτό και του πα το άλλο , εκτός αν έχει ένα συμπέρασμα και ένα δίδαγμα η όλη ιστορία , αν είναι για ημερολόγιο τα γράφω σε ένα καινούργιο του 2007 που μου φέρανε...εν τούτοις τη σύγχυση σήμερα μετρίασε η ακρόαση της Lamia Bedioui της γλυκύτατης Τυνήσιας τραγουδίστριας που ζει στην Ελλάδα , στο μπαράκι του Βασίλη στη Διδότου. Τραγούδησε συνοδεία δύο μουσικών κρουστών , του Σόλη Μπαρκή και του Νίκου Σουλιώτη υπέροχες μελωδίες από τη Βόρεια Αφρική , Ισπανία Παλαιστίνη Νότια Γαλλία μέχρι και Λαπωνέζικο σκοπό. Η φωνή της είναι τόσο δουλεμένη , τόσο λεπτή , τόσο θαύμα που την κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα, ένα ταξίδι ήχων , παραδομένο σε ένα κόσμο πνευμάτων , ιστοριών και επιρροών από τη χώρα της και ελεγχόμενης έξαψης. Τα κρουστά ήταν πρωτότυπα , περίεργα μέχρι και σύνεργα κουζίνας επιστράτευσαν οι δυο παιχνιδιάρηδες μουσικοί και εξελίχτηκε μια βραδυά υπέροχη και ταξιδιάρικη.