Back to life , back to reality

Ξύπνησα από τις έξι και τέταρτο. Από άγχος . Έχω να καταθέσω τα χαρτιά μου για τις εξετάσεις του Φεβρουαρίου και διαπίστωσα ότι ένα χαρτί δεν είναι σωστά γραμμένο και το πιθανότερο είναι ότι θα με στείλουνε πίσω για να το πάρω γραμμένο όπως πρέπει, ημερομηνίες ολογράφως και τέτοια. Θα είναι ταλαιπωρία ειδικά όταν πρέπει να πας σε ένα νοσοκομείο και σε ένα διευθυντή που έχεις να δεις τρία χρόνια και βάλε , για να ζητήσεις νέο χαρτί .

Στην Τήνο που ήμουν τις προηγούμενες μέρες χαλαρώνεις . Το φως είναι τόσο διαυγές σαν να μπαίνει μέσα στην ύλη από μέσα , η φύση , οι λιθοφραξιές τα εκπληκτικά χωριά της , το φαγητό υπέροχο , η ηρεμία των φίλων μου εκεί . Όσο να ναι απότομα προσγειώνεσαι πάλι στην πραγματικότητα. Μια φίλη μου ζωγράφος μένει σε ένα από τα παλιά χωριά της Τήνου εδώ και δυο χρόνια , κατάγεται απο κει . Της αρέσει πάρα πολύ. Έχει μια βεράντα το σπίτι της που λούζεται σε φως εκτυφλωτικό , το ηλιοβασίλεμα κάθε βράδυ πέφτει στα πόδια της , πίσω από τη Σύρο , και έχει παρέα τρεις γάτες και τον συνθέτη που ήρθε και αυτός πριν 3 χρόνια , έφτιαξε σπίτι εκεί και ζει εν ηρεμία με το φίλο του . Με τσάγια πράσινα , μαγειρική οικολογική , μανιτάρια , και χόρτα μαζεμένα από τη γη. Οι φίλοι αυτοί είναι οι σύγχρονοι αναχωρητές , άνθρωποι που μεγάλωσαν και έδρασαν στην πόλη ,αυτή τους έθρεψε και άλλος συνειδητά άλλος από παρόρμηση βρίσκονται να γεμίζουν αυτά τα συκλονιστικά παραδοσιακά χωριά της νησιωτικής Ελλάδας , σαν αυτούς υπάρχουν όλο και περισσότεροι.

Εγώ έχω πολύ καιρό ακόμα να πολεμήσω μέσα στους ανθρώπους για να μπορέσω να καταλήξω κάπου . Έχω ζήσει σε αρκετές πόλεις , και πέρασα και κάποιους μήνες σε μικρό χωριό της Λέσβου , έφυγα άρον άρον από κει , ήμουν 24 , ήταν καλά άλλα μοναχικά και με τον κόσμο δεν μπορούσα να συννενοηθώ καθόλου , άλλος κόσμος , πιστεύω όμως ότι όσο μεγαλώνουμε και διευρύνεται η πνευματικότητα μας και η ανοχή μας , καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό που περισσότερο από όλα αξίζει , αν εξαιρέσεις μια σχετικά ικανοποιητική δουλειά που να σε γεμίζει και να σε θρέφει , είναι οι άνθρωποι που έχεις διαλέξει να έχεις γύρω σου Όλα από τους ανθρώπους περνάνε και όλα σ αυτούς καταλήγουν. Το χωριό της Τήνου δε θα με άγγιζε τόσο αν δεν είχα γνωρίσει τους δυό καλλιτέχνες που μένουν εκεί , για να γίνω και γω μέρος της ζωής εκεί για λίγο. Και για να ζήσω εκεί πέρα από το φως και την άπλα χρειάζομαι και τους κατάλληλους ανθρώπους,

Νιώθω ότι έχω ακόμη μπροστά μου τόσο δρόμο , τόσα να δω και τόσους ανθρώπους να γνωρίσω , η ζωή συχνά πυκνά μου φαίνεται ρουτίνα και συνήθεια , αλλά κάθε μέρα έχει και κάτι νέο και πολύτιμο. Χάνομαι μέσα στα πράγματα , στις διαθέσεις , συχνά χάνομαι και σε μια κουταλιά νερό , άλλες φορές είμαι πιο συγκεκριμένος και σαν να ξέρω που βαδίζω , η σκέψη ρέει συνεχώς , που να προλάβεις να αποτυπωσεις αυτό που θες να πεις σε μια σελίδα του blogger, η σκέψη ρέει , σκέφτεσαι ότι πάντα υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από την απλή παρουσία μας στα πράγματα , η Virginia Woolf που έγραψε για την ρέουσα ανθρώπινη συνειδητότητα μέσα στη στιγμή μέσα στο δευτερόλεπτο της, το μυαλό δε σταματάει , το μυαλό είναι ανώτερο από τη σύνθεση των εξωτερικών κόσμων και εικόνων , γιατί περιλαμβάνει το άρρητο και το ένστικτο. Γιαυτό και γω είμαι τόσο ανεπαρκής για να πω αυτά που θέλω γιατί την ίδια στιγμή που τα σκέφτομαι την ίδια μου διαφεύγουν , μιας και έχουν συμβεί , μιας και δεν είναι τα γεγονότα αλλά η αντανάκλαση των γεγονότων στο μυαλό μου .

Έχω αρχίσει και τα χάνω μήπως ??

Αυτά σκέφτεται κανείς χειμώνα στην Τήνο .Οι Κυκλάδες είναι μαγεία τέλος.

Στέφανε καλό ταξίδι να προσέχεις.