Tuesday, January 16, 2007

AND FINALLY DALI CAME TO FILOTHEI


Προχθές το βράδυ πήγα στα εγκαίνια της έκθεσης του Σαλβαντόρ Νταλί στο Βυζαντινό μουσείο με ένα φίλο. Τα εκθέματα αγάλματα και αγαλματίδια δεν ξέρω πόσα σπίτια αερικάνων συλλεκτών γεμίζουν , τόσο πολυκοπιαρισμένα είναι , πιθανολογώ ότι είναι από την περίοδο που ο Νταλί ζούσε στην Αμερική , και η νταρντανοΓκαλά του τον έβαζε να φτιάχνει σε πολλπλές αναπαραγωγές τις δημιουργίες του , για να βγάλει χρήμα το ζεύγος , και να χρεώνει ακόμα και την πεσμένη στο έδαφος τρίχα από το ανυψωμένο μουστάκι του. Εν τούτοις τα γλυπτά ήταν όμορφα συνολικά , εικόνες σταυρωμένων περιστροφικές , γυμνές καμπύλες με κενό , τρύπα στο στομάχι , τα γνωστά υποστηρηκτικά μπαστουνάκια που βλέπουμε και σε τελάρα του. Μια εποχή λίγα χρόνια πριν την έλευση του Jeff Coons και την αποθέωση του βυζιού στην τέχνη, και ο Σαλβαδόρ βόήθησε τα μάλα για τη μετάβαση στην everyday art , more than life art , glamorous art ή όπως αλλιώς να το πει κανείς.

Τα έργα είναι λιγοστά και η έκθεση εν γένει είναι minor , αλλά πολλοί στην Ελλάδα θα τρέξουν να δουν έργα του Νταλί , Picasso-Dali γνωστό αγαπημένο δίδυμο σχεδόν από τα δημοτικά ...ήθελα να σχολιάσω όμως , το κοινό της έκθεσης , και ειδικά όλες αυτές τις κυρίες των βορείων προαστίων , με τις πολλές πλαστικές που στο τέλος μοιάζουνε λες και βλέπεις μια ρεπλίκα ενός αφέντη πλαστικού χειρουργού. Τα εγκαίνια , δεν έχω πάει και σε πολλά βέβαια, είχαν μια διάχυτη έλλειψη σοβαρότητας δηλαδή ήταν σοβαροφανή , ίσως να φταίει και η ανάλαφρη σουρεάλ αύρα του τιμώμενου καλλιτέχη ,ίσως ο πολύ μικρός αριθμός των έργων, πάντως ο κόσμος μου άφησε μια αστειότητα στο τέλος τέλος ...φυσικά όμως το καταδιασκέδασα , είδα σχολίασα και ευχαριστήθηκα , και τελειώνοντας και αδημονώντας θα θελα να ρωτήσω ποια είναι η ασυνόδευτη ξανθή σαν αμαζόνα 40 φεύγα καλλόνη με το απίθανο σώμα , τις δυνατές καμπύλες , το ολόρθο στήθος που κοιτάει προς τα πάνω , τις πολλές πλαστικές που έχουν αλλοιώσει το φυσίκ της , το μπλε κολλητό φόρεμα και το Chanel τσαντάκι ...η γυναίκα αυτή που νομίζω κάπου την έχω ξαναδεί είναι ένα ζωντανό έργο τέχνης , μια κινούμενη performance περιοδικίστικου κάλλους , ποια να ναι , ποια να ναι...εξαίρετο μοντέλο για ποπ ζωγράφο η κυρία ...Τέλος διαπίστωσα επιστημονικά ότι μια πλαστική εγχείρηση δεν αλλάζει το κακό χρώμα και την κούραση από το δέρμα και τη γριζάδα , γι ' αυτό να προσέχουμε τις καταχρήσεις μας...


Κατα τα άλλα και για να επιστρέψω στα της νόρμας ( και της στόφας)μου, ήθελα να κάνω μια σύγκριση βιβλιοκριτική , την Αμερικάνικη Φούγκα του Αλέξη Σταμάτη με τα Κινέζικα Κουτιά της Σώτης Τριανταφύλλου . Διάβασα προσφάτως τα δυο αυτά βιβλία που δρομολογούν μια ελληνική λογοτεχνία που έχει σπάσει τους δεσμούς με την ελληνική κατάσταση και εκτυλίσονται στην αμερική και με αμερικανούς κύρια ήρωες...αλλα με την σκέψη της χτεσινής περσόνας , που παραπάνω μ απασχόλησε από όσο γράφω ( βίτσιο ?? ) βρίσκω να έχω χάσει την έμπνευση μου. Πάντως εν κατακλείδι Σταμάτης - Τριανταφύλλου σημειώσατε 1-0 αυτή την φορά . Θα θελα μια Τριανταφύλλου με πιο βαθειά ανάπτυξη του θέματος , και λιγότερη οριζόντια τοποχρονική περιήγηση σε μια παράξενη Νέα Υόρκη που δίνει έναν αέρα καρτουνίστικο στους ήρωες της ...Από την άλλη ο κύριος Σταμάτης στάθηκε στο ύψος ενός Μπαρ Φλομπέρ και του εύχομαι αυτό το βιβλίο να διαβαστεί όσο του πρέπει .

7 comments:

kerasia said...

Από ότι κατάλαβα ο μετρ θα ήταν περήφανος για το αθηναικό κοινό του και θα εμπνεόταν από αυτό τα μάλα :)

7Demons said...

Η αγαπητή kerasia με κάλυψε-το ίδιο ακριβώς σκεφτόμουν να γράψω κι εγώ!!!
...Παρά το γεγονός ότι ο "avida dollar",ποτέ δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα(είμαι Picass-ικός και Magritte-ικός :-Ρ ),σκοπεύω να πάω να δω την έκθεση.Πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον.
Καλό μεσημέρι γιατρέ μας!

7Demons said...

Τη "Συγχώρεση"(εκδ.Πατάκη)της Σώτη Τριανταφύλλου,την έχεις διαβάσει?
Ένα μικρό αριστούργημα(και με ένα παγωμένης ομορφιάς εξώφυλλο..).

;-)

Alex A. said...

Που να δεις εδώ κάτι αμαζόνες απροσδιορίστου ηλικίας... (άλλωστε είμαι και στη χώρα παραγωγής -και προβολής- τους)

celsius33 said...

7 demons : h sygxwresh yperoxi , kai akoma perissotero pou arese h fygh apo ta teleftaia ths. Oute emena me syginei poly o avida dollars symfwnw mazi sou demon !
alex a : apo keithe erxontai ola afta ta ewsforika :) oles oi evrwpaies thelous na ginoun kalifornezes en mia nykti , pou tha paei touto pia ?

Tamara de Lempicka said...

να σου πω το εξης που συνεβη...ο Νταλι ειναι απο τους πρωτους ζωγραφους που "θεοποιησα", παιδι ακομα, πριν καλα καλα συνηδειτοποιησω το ευρος της τεχνης...ως θεο λοιπον τον κουβαλουσα σε μια ακρη του μυαλου μου για χρονια, μεχρι που ειδα καποια εργα του απο κοντα και...απογητευτηκα! Συνηθως ενα εργο που εχεισ θαυμασει απο τις σελιδες βιβλιων σε ενθουσιαζει ακομη περισσοτερο οταν το δεις μπροστα σου, το μυρισεις, το νιωσεις... ε, ηταν η πρωτη φορα που μου συνεβη το αντιθετο.Ενω πηγα γεματη ενθουιασμο, καμια αισθηση δε μου προκαλεσε...σαν καποιους παλιους ερωτες που τους θυμασαι με νοσταλγια, ομως στην πραγματικοτητα τους εχεις ξεπερασει...
δεν την ειδα ακομη την εκθεση , θα παω ομως...προετοιμασμενη αυτη τη φορα...

7Demons said...

Αγαπητέ Celsius 33,

Ευχαρίστως να σου απαντήσω στα ερωτήματά σου,αλλά επίτρεψέ μου,να σου δώσω τις απαντήσεις μέσω mail.
Η εμπειρία μου στα blogs,με δίδαξε να μην κοινοποιώ προσωπικά και επαγγελματικά δεδομένα,διότι συχνά γίνονται σε χέρια εμπαθών και κακόβουλων ατόμων,εργαλεία προσωπικής δυσφήμισης και ηθικής βλάβης.
Εάν δεν θεωρείς τη στάση μου "υπερβολική" ή αλλόκοτη,θα χαρώ να τα πούμε μέσω mail.Η ηλεκτρονική μου διεύθυνση είναι:
genecell1@hotmail.com