Saturday, February 17, 2007

Χαρτοπολτός χαρτοκιμάς


Ξύπνησα νωρίς και με άγχος . Ούτε πέντε ώρες ύπνου. Έχω παρα πολύ διάβασμα , και μου φαίνεται ότι όσο και να διαβάσω δεν είναι ποτέ αρκετό για την ακρίβεια το σκέφτομαι πολύ και διαβάζω πολύ λιγότερο , το γραφείο είναι γεμάτο με βιβλία ιατρικά , το πάτωμα με εφημερίδες και βιβλία . Εκτός από τα ιατρικά διαβάζω αυτή τη στιγμή 3 βιβλία ταυτόχρονα , το Μανιφέστο της ήττας της Άντζελας Δημητρακάκη , κάποτε διάβαζα πριν χρόνια την Αντιθάλασσα της ξαπλωμένος σε μια παραλία της Αλεξανδρούπολης. Όπως λέει και ο Στέφανος είναι βερμπαλού , δηλαδή λέει πολλά , φοιτητές της καλών τεχνών απομονωμένοι σε ένα νησιώτικο σπίτι νησιού άγονης γραμμής , με μεγάλο βράχο , πιθανολογώ την Ανάφη , και πεθαίνουν οι περισσότεροι εκτός από την ηρωίδα συγγραφέα, πεθαίνουν επειδή είναι πλουσιόπαιδα , κακομαθημένα και χωρίς καμμια αίσθηση ορίων αν θέλετε τη γνώμη μου , ή πολύ απλά βαριούνται θανάσιμα. Έχει καλή ροή απλά γράφει πολλά μα πάρα πολλά . Το μισό βιβλίο έπρεπε να γράψει όχι τόσες σελίδες

Το δεύτερο βιβλίο είναι ενός γνωστού , του δημοσιογράφου Πέτρου Μπιρμπίλη , μια συλλογή από μικρά κείμενα που εχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε διάφορες εφημερίδες .Λέγεται Εσένα έχω μόνο . Μικρά κείμενα , πυρηνικής αληθείας, με θέμα τη μοναξιά της πόλης , τις σχέσεις , προσωπικά πράγματα ,ταξίδια και φυγές , ωραίος ο Πέτρος , οι τελευταίες παράγραφοι σε κάποιες ιστορίες του είναι συγκλονιστικές . Παρεπιπτόντως είναι ο άνθρωπος που είχε φτιάξει μια Οδό Πανός πριν χρόνια αφιερωμένη ολόκληρη στη Μαλβίνα Κάραλη.

Εχτές άρχισα και ένα τρίτο βιβλίο που εξιστορεί τη σχέση Πικάσο-Ματίς τους δυο αυτούς μεγάλους ζωγράφους , που δεν ταιριάζαν καθόλου σαν χαρακτήρες, αλλά η τέχνη του ενός συμπληρώνει την τέχνη του άλλου , ο συγγραφέας το ονομάζει αυτό συνέργεια , αν δεις δυο πίνακες δίπλα δίπλα από αυτούς , ο καθένας γίνεται ακόμη πιο ωραίος. Έτσι θα ναι είμαι σίγουρος. Μέσα στις διαφορές τους , μου φαίνεται ότι η τέχνη τους έχει πολλά κοινά , στην πρωτοπωρία καταρχήν , στη δύναμη του χρώματος , στο ξεπέρασμα του θέματος... Ο Ματίς λέει καλαμαράς, γιαλαμπούκας , κουστουμάτος , σοβαρός κύριος , εύγλωτος με τα παιδάκια του το σπιτάκι του φτωχός αλλά περιποιημένος , μονήρης όμως και χωρίς στενούς φίλους, κρατούσε απόσταση , σαν να βλεπε τον κόσμο μέσα από μια μάσκα ...ο άλλος πάλι ο Πικάσο , τέρας ενέργειας, κοινωνικότητας , σωματικότητας, ενεργειακή βόμβα , ακόρεστος εραστής , μάτι έντονο που κάρφωνε βαθειά εως πέρα από τον συνομιλητή , με πολύ κακά γαλλικά , και πάμφτωχος αλλά το δωμάτιο του γεμάτο συνέχεια με κόσμο . Όλοι θέλαν να βρίσκονται δίπλα του .Υποτίθεται ότι είχαν σιωπηλό έντονο ανταγωνισμό ο ένας με τον άλλον , μεγάλη βαθεία εκτίμηση , και ο ένας τράβηξε τον άλλον στα όρια της τέχνης και των ικανοτήτων του . Ωραίο ακούγεται .

Κλείνω με Μπιρμπίλη ένα φινάλε μιας ιστορίαςτου με θέμα τους γονείς :

" ...Όπως και να χει , όσοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί όσο ο μικρός Νέμο της ταινίας που στο φινάλε ξαναβρήκε το δικό του πατέρα , ίσως δε θα πρεπε να ρίχνουν πααραίτητα στον εαυτό τους το φταίξιμο. Γιατί πιθανώς ο μόνος υπεύθυνος αυτής της ατυχίας είναι ο βυθός . Και τα υπόγεια ρεύματα "

8 comments:

Alex A. said...

Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έβρισκα κάτι σε τόση συνάφεια με το σημερινό μου ποστ... όσο η τελευταία παράγραφος του δικού σου. Να'σαι καλά, την καλημέρα μου!
Υ.Γ. Χαίρομαι που παρά το άγχος των υποχρεώσεων συνεχίζεις και διαβάζεις πράγματα για σένα. Εγώ δεν το είχα καταφέρει όταν έκανα αντίστοιχα πράγματα.

s_k said...

το καλυτερο της δημητρακακη νομιζω πως ειναι το "ανοιγμα της μυτης",διηγηματα

την καλησπερα μου...

ΠΡΕΖΑ TV said...

Καλο κουραγιο και καλη συνεχεια στο διαβασμα!!!

celsius33 said...

Fuzzy tha to koitaxw alla oxi twra , prezatv thanks a lot kai sy , alex apantw sto post sou

Tamara de Lempicka said...

πολυ χαιρομαι που καποιος με τοσο διαφορετικο και απαιτητικο "αντικειμενο" (απ'οτι καταλαβαινω), βρισκει το χρονο κι εχει τη διαθεση ν'ασχοληθει σοβαρα και βαθια με την τεχνη...
Και τη δικη μου συμπαρασταση εχεις...

celsius33 said...

Σ ευχαριστώ πολύ Ταμάρα , αν έχω καταλάβει καλά και το δικό σου αντικείμενο είναι δύσκολο από πολλές απόψεις , η ζωγραφική. Μου αρέσουν και τα δύο εξίσου . Ελπίζω τώρα που θα τελειώσω με το διάβασμα να ασχοληθώ περισσότερο με τη ζωγραφική.

Epsilon said...

Το δεύτερο και το τρίτο βιβλίο μου κίνησαν την περιέργεια.
Του Μπιμπίλη λόγω τίτλου και το άλλο λόγω της αγάπης μου για την ζωγραφική και τον Matisse. Θα τα ψάξω, thanks!

Tamara de Lempicka said...

ολα δυσκολα ειναι...εξαρταται σε τι βαθμο θες να φτασεις, ποσο βαθια μεσα τους να μπεις...
και με ποση αγαπη ασχολεισαι με αυτα...Τοτε τη δυσκολια αντικαθιστα η γλυκια κουραση και η ικανοποιηση...
:-)