Για τον Άλεξ

Δε σας κρύβω ότι σαν μπλόγκερ έχω πάθει μια μικρή εμμονή με τον Άλεξ , είναι από τους πρώτους "συνάδελφους" στο άθλημα που με διάβασε και με σχολίασε και είχα χαρεί που έχω ένα feedback από κάποιον. Στη συνέχεια διαβάζοντας τη ζωή και τις περιπέτειες του , εκτίμησα και ζήλεψα , τη δύναμη του να μιλάει την αλήθεια , χωρίς φιοριτούρες , νεολογισμούς και θεωρίες. Ένας άνθρωπος μέσα στη ζωή , εντούτοις με ιδιαιτερότητα , που όμως είναι και ακούγεται τόσο φυσιολογικός που νιώθεις εκτίμηση για την αλήθεια και τη δύναμη του. Και ένας άνθρωπος με τον οποίον , χωρίς να το χω δηλώσει ευθαρσώς εδώ μέσα ,εντούτοις έχουμε μια παραπλήσια προσωπική ζωή. Ένας άλλος λόγος που συμπαθώ τον Άλεξ είναι γιατί είναι μοναχοπαίδι και δη γκέϊ μοναχοπαίδι δηλαδή δυο μοναξιές μαζί. Ένιωθα παράξενα για τα μοναχοπαίδια από μικρός γιατί ήξερα ότι δεν έχουν κάποιον στο σπίτι να παίζουν και σύντομα μερικοί τους βάζανε την ταμπέλα του κακομαθημένου. Οι δυο αλήθειες του Άλεξ , το ότι είναι μόνος από άμεσους συγγενείς και ομοφυλόφιλος ( δεν θα κάνει δηλαδή απογόνους ) μου τον αποκαλύπτουν στα μάτια μου σαν ένα πλάσμα εύθραυστο και τραγικό . Το γεγονός ότι η μητέρα του είναι άρρωστη και κατα πως φαίνεται πεθαίνει και τον αφήνει μοναδικό αιωρούμενο απόγονο σε έναν μεταβαλλόμενο δύσκολο κόσμο , προσθέτει ακόμα περισσότερο στην ιδιάζουσα αύρα που που μου αφήνει ο άνθρωπος αυτός. Θέλω να του πω λοιπόν ότι φαίνεται αρκετά δυνατός και καλά μονταρισμένος άνθρωπος και ότι αν μέσα από το μπλογκ του ήθελε να ξηλώσει την ψυχή του και να βρει μια παρηγοριά σ αυτά που συμβαίνουν και σ αυτά που μέλλονται , από μένα τη βρίσκει , και αυτός είναι ο λόγος που γράφω και του αφιερώνω αυτό το ποστ. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει εντούτοις νιώθω μια οικειότητα και έχω μια διαβολεμένη επιθυμία να μαθαίνω για τη ζωή του . Δεν ξέρω γιατί , δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, η αλήθεια του και η αίσθηση του μέτρου που βγάζει με συγκινούν. Και ασυνείδητα νιώθω ότι πατάω (διαβάζω) οικεία μονοπάτια .
Αυτό το ποστ λοιπόν φίλε Άλεξ , και μέσα σε δικές μου ταραγμένες μέρες , επαγγελματικές αλλά και προσωπικές , είναι αφιερωμένο σε σένα και στην συντροφιά που μου κράτησες τους τελευταίους μήνες , και στο γεγονό ότι μ έκανες κατά ένα περίεργο συνένοχο στις περιπέτειες σου. Επίσης είναι ποστ αλληλεγγύης και παρηγορίας για την τρικυμισμένη όπως γράφεις περίοδο που περνάς. My best wishes...

( αν το ποστ ενοχλεί τον Άλεξ ας αφήσει μύνημα και θα αυτοκαταστραφεί ταχέως)