Sunday, February 25, 2007

Για τον Άλεξ

Δε σας κρύβω ότι σαν μπλόγκερ έχω πάθει μια μικρή εμμονή με τον Άλεξ , είναι από τους πρώτους "συνάδελφους" στο άθλημα που με διάβασε και με σχολίασε και είχα χαρεί που έχω ένα feedback από κάποιον. Στη συνέχεια διαβάζοντας τη ζωή και τις περιπέτειες του , εκτίμησα και ζήλεψα , τη δύναμη του να μιλάει την αλήθεια , χωρίς φιοριτούρες , νεολογισμούς και θεωρίες. Ένας άνθρωπος μέσα στη ζωή , εντούτοις με ιδιαιτερότητα , που όμως είναι και ακούγεται τόσο φυσιολογικός που νιώθεις εκτίμηση για την αλήθεια και τη δύναμη του. Και ένας άνθρωπος με τον οποίον , χωρίς να το χω δηλώσει ευθαρσώς εδώ μέσα ,εντούτοις έχουμε μια παραπλήσια προσωπική ζωή. Ένας άλλος λόγος που συμπαθώ τον Άλεξ είναι γιατί είναι μοναχοπαίδι και δη γκέϊ μοναχοπαίδι δηλαδή δυο μοναξιές μαζί. Ένιωθα παράξενα για τα μοναχοπαίδια από μικρός γιατί ήξερα ότι δεν έχουν κάποιον στο σπίτι να παίζουν και σύντομα μερικοί τους βάζανε την ταμπέλα του κακομαθημένου. Οι δυο αλήθειες του Άλεξ , το ότι είναι μόνος από άμεσους συγγενείς και ομοφυλόφιλος ( δεν θα κάνει δηλαδή απογόνους ) μου τον αποκαλύπτουν στα μάτια μου σαν ένα πλάσμα εύθραυστο και τραγικό . Το γεγονός ότι η μητέρα του είναι άρρωστη και κατα πως φαίνεται πεθαίνει και τον αφήνει μοναδικό αιωρούμενο απόγονο σε έναν μεταβαλλόμενο δύσκολο κόσμο , προσθέτει ακόμα περισσότερο στην ιδιάζουσα αύρα που που μου αφήνει ο άνθρωπος αυτός. Θέλω να του πω λοιπόν ότι φαίνεται αρκετά δυνατός και καλά μονταρισμένος άνθρωπος και ότι αν μέσα από το μπλογκ του ήθελε να ξηλώσει την ψυχή του και να βρει μια παρηγοριά σ αυτά που συμβαίνουν και σ αυτά που μέλλονται , από μένα τη βρίσκει , και αυτός είναι ο λόγος που γράφω και του αφιερώνω αυτό το ποστ. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχω γνωρίσει εντούτοις νιώθω μια οικειότητα και έχω μια διαβολεμένη επιθυμία να μαθαίνω για τη ζωή του . Δεν ξέρω γιατί , δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, η αλήθεια του και η αίσθηση του μέτρου που βγάζει με συγκινούν. Και ασυνείδητα νιώθω ότι πατάω (διαβάζω) οικεία μονοπάτια .
Αυτό το ποστ λοιπόν φίλε Άλεξ , και μέσα σε δικές μου ταραγμένες μέρες , επαγγελματικές αλλά και προσωπικές , είναι αφιερωμένο σε σένα και στην συντροφιά που μου κράτησες τους τελευταίους μήνες , και στο γεγονό ότι μ έκανες κατά ένα περίεργο συνένοχο στις περιπέτειες σου. Επίσης είναι ποστ αλληλεγγύης και παρηγορίας για την τρικυμισμένη όπως γράφεις περίοδο που περνάς. My best wishes...

( αν το ποστ ενοχλεί τον Άλεξ ας αφήσει μύνημα και θα αυτοκαταστραφεί ταχέως)

11 comments:

7Demons said...

Θέλω να σου δώσω ένα ΜΕΓΑΛΟ φιλί!!!
Είναι τόσο ειλικρινές,τόσο όμορφο,τόσο ανθρώπινο το post που ανέβασες κι έρχεται τόσο μέσα απο καρδιές που νοιάζονται για τους άλλους,που δεν σου κρύβω ότι βούρκωσα...

ΜΠΡΑΒΟ αγόρι μου!!!

Desposini Savio said...

καλά έκανες...
καλησπέρα

Alex A. said...

Με τιμούν και με συγκίνησαν τόσο αυτά που λες που το ευχαριστώ είναι λίγο... αλλά είναι το μόνο που μπορώ να πω. Είναι μεγάλη η αγκαλιά σου και είναι ό,τι καλύτερο αυτή τη στιγμή. Καλή μας νύχτα, εύχομαι η βδομάδα που έρχεται να είναι καλύτερη για όλους!

PEZOSLOGOS said...

Δεν μας ενωνουν μονο οι καταστασεις, ευκολες οι δυσκολες. Συχνα, πολυ συχνα μας ενωνουν και οι ανθρωποι!
Σ' ευχαριστω, με την σειρα μου, γιατι εγραψες πραγματα που και εγω θα ηθελα να πω.

Να 'σαι καλα
Καλημερα

gitsaki said...

Καλημέρα!
Πολύ ωραίο και ανθρώπινο το κείμενό σου!
Κι εμένα με έχουν συγκινήσει για πολλούς λόγους τα κείμενα του Αλέξανδρου με την αμεσότητά τους και την ανθρωπιά τους!
Να σαι καλά!

3 parties a day said...

Δεν νομίζω να ενοχλούσε κανέναν ένα τέτοιο κείμενο. Πόσο μάλλον τον Άλεξ.
Πολύ γλυκό εκ μέρους σου...

sadosadist said...

Ακόμη και μες τον πόνο του, έχει το χάρισμα να απλώνει το χέρι του σε μας.

Μεγάλη υπόθεση.

Μπράβο για το ποστ.

Κι εμάς μας έκανε καλό.

Κουράγιο σε όλους, ίσως και να είμαστε ο ένας του άλλου η ψυχοθεραπεία.

Tamara de Lempicka said...

αυτη ειναι η ουσια της επικοινωνιας μεταξυ ανθρωπων...
μπραβο και στους δυο σας

kerasia said...

Παρόν από ένα μοναχοπαίδι ακόμα

celsius33 said...

γκράτσιε α τούτι , ραγκάτσι !

Alex A. said...

Ήρθα ξανά από δω σήμερα... δεν περίμενα να είναι τόσο τα μηνύματα. Ξαφνικά άρχισα να κλαίω, αυτόματα σχεδόν. Δεν ξέω τι με έπιασε. Μάλλον είμαι εξαιρετικά ευαίσθητος στις αγκαλιές. Σας ευχαριστώ όλους!